Erewhon, or, over the Range (Warbler Classics Annotated Edition)

Zawartość książki:

„(Butler wykazał się) wyobraźnią na bardzo wysokim poziomie, aby dostrzec, że maszyny mogą być zarówno niebezpieczne, jak i użyteczne. ”

-George Orwell

Najbardziej uznana przez krytyków powieść Samuela Butlera, Erewhon, or, Over the Range, rozgrywa się w fikcyjnym kraju Erewhon, anagramie słowa „nigdzie”. „Butler tworzy hipnotyzującą narrację skupioną wokół podróży głównego bohatera przez to pozornie utopijne społeczeństwo. Początkowo Erewhon wydaje się idylliczne - miejsce, w którym pieniądze mają prestiż, ale brakuje im siły nabywczej, a natura jest nietknięta przez maszyny, które są zakazane ze względu na postrzegane zagrożenie dla przetrwania. Wkrótce jednak bohater odkrywa warstwy religijnej nieszczerości i instytucjonalnych wad, które burzą iluzję doskonałości. W tym wywróconym do góry nogami świecie choroba jest powodem do uwięzienia, a przestępstwo traktowane jest jak choroba. Erewhon jest często porównywany do Podróży Guliwera Jonathana Swifta w swoim satyrycznym prześwietleniu obłudnego społeczeństwa, ale Butler idzie dalej i robi coś zupełnie oryginalnego, przewidując testy DNA i sztuczną inteligencję, czyniąc Erewhon przełomowym dziełem spekulatywnej fikcji. Oprócz George'a Bernarda Shawa, który jest powszechnie uważany za jego głównego ucznia, Butler wywarł wpływ i zainspirował innych pisarzy, w tym Aldousa Huxleya, E. M. Forstera, Somerseta Maughama, H. G. Wellsa i Dorothy Richardson.

Niniejszy tom powiela rozszerzone i ostateczne wydanie Erewhon wydane w 1901 roku. Zawiera również pełny tekst artykułu Butlera „Darwin among the Machines”, który stanowił podstawę jego niesamowicie proroczych rozdziałów na temat uczenia się maszyn i świadomości, a także szczegółową biograficzną oś czasu.

Samuel Butler (1835-1901) był angielskim powieściopisarzem, eseistą i krytykiem, którego satyra Erewhon (1872) zapowiadała upadek wiktoriańskiej iluzji wiecznego postępu i wpłynęła na każdego znaczącego pisarza utopijnej / dystopijnej fikcji, która nastąpiła później. Jego autobiograficzna powieść The Way of All Flesh (1903) jest powszechnie uważana za arcydzieło.

„Jasność i prostota stylu była jego celem i osiągnął go. Jest jednym z mistrzów angielskiej prozy. ”

-The Atlantic