Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
The Two Marias: A Novella Based on a True Story
MIĘDZYNARODOWY BESTSELLER ● Od bestsellerowej autorki New Day Dawning to wzruszająca powieść o nieubłaganej sile miłości, mocy uzdrawiania i niezwyciężonym pragnieniu marzeń ● Zainspirowana życiem dwóch ocalałych z II wojny światowej
W wieku nastoletnim dwie dziewczyny zostały zmuszone do siedzenia obok siebie w szkole. Chociaż były całkowitymi przeciwieństwami - jedna była towarzyskim motylem, a druga wycofanym molem książkowym - szybko zdały sobie sprawę, że mają podobne nadzieje i marzenia. Z czasem, wbrew wszelkim oczekiwaniom, zostały najlepszymi przyjaciółkami.
Do czasu wybuchu wojny.
Teraz każde z nich znalazło się po przeciwnych stronach konfliktu. Popełniono niewybaczalne błędy, które ukształtowały przyszłość obojga.
Jak ich przyjaźń może przetrwać?
OPARTA NA NIEZWYKŁEJ PRAWDZIWEJ HISTORII, z dodatkiem zawierającym autentyczne zdjęcia i dokumenty z czasów II wojny światowej.
"Wspaniała... Dowcipna, ostro obserwowana opowieść o bohaterstwie i dojrzewaniu w jednym z najciemniejszych okresów ludzkości".
"Wciągająca lektura... W tej 200-stronicowej powieści Kis-Lev po raz kolejny udowadnia, że jest wyrazistym współczesnym głosem literackim."
"Zgryźliwa, błyskotliwa eksploracja kobiecej przyjaźni. I chociaż The Two Marias koncentruje się na młodych kobietach, czytelnicy nie muszą być ani młodzi, ani kobiecy, aby się nią cieszyć..."
* * * *
(c) Wszelkie prawa zastrzeżone. Przedrukowano za zgodą:
PROLOG
Maria stała na stacji kolejowej.
W końcu była wiosna.
Wojna się skończyła. Jak długo czekała na tę chwilę.
Ręce zaciskała na torebce. Przygryzła wargę. Tak bardzo tęskniła za przyjaciółką.
A teraz w końcu nadchodziła. Biedna dziewczyna...
Kto mógł przypuszczać, że sprawy przybiorą taki obrót...
Maria wzięła głęboki oddech i ponownie zagryzła wargi. Potrząsnęła głową z dezaprobatą. "Powinnaś z tym skończyć" - pomyślała - "To nieeleganckie tak przygryzać wargi".
Złożyła ręce razem. "O Boże, przyprowadź ją tu już".
*.
W tym samym czasie, w pociągu wjeżdżającym do kraju, młoda kobieta siedziała patrząc przez okno.
Wojna się skończyła.
Teraz wreszcie mogła wrócić do swojego ukochanego miasta. Na swój ukochany rynek, do słynnej fontanny przed ratuszem. Do wielu znajdujących się tam gołębi. Do dźwięku tramwajów jadących powoli po starych ulicach. Do teatru. Na balet.
Ale przede wszystkim mogła wreszcie wrócić do Marii.
Pociąg zatrzymał się na granicy. Usiadła, gdy funkcjonariusze policji granicznej przechodzili w przejściu. Uśmiechnęła się do funkcjonariusza i podała mu swoje dokumenty tożsamości. Przed wojną wystarczył jeden dokument tożsamości. Ale obecnie trzeba było mieć przy sobie wiele form identyfikacji.
Funkcjonariusz spojrzał na zdjęcie, a potem na nią: "Maria? ".
Przytaknęła, jej twarz nic nie zdradzała.
"Data urodzenia? ".
"22 stycznia", powiedziała spokojnie, "1920".
"Jaki był cel twojego pobytu za granicą? ".
Zrobiła pauzę.
* * * *.
KONIEC WYCIĄGU (Aby przeczytać dalej, kliknij na okładkę książki, gdzie możesz przeczytać więcej, korzystając z funkcji Zajrzyj do środka).
