The Stray Dog Cabaret: Książka z rosyjskimi wierszami

Opinie czytelników

Recenzje podkreślają znaczną różnorodność opinii na temat tłumaczenia przez Paula Schmidta rosyjskiej poezji z epoki kabaretu Stray Dog. Wielu chwali emocjonalną głębię i przystępność tłumaczeń, podczas gdy inni krytykują ich wierność oryginalnym tekstom, twierdząc, że błędnie przedstawiają intencje i znaczenia poetów.

Wielu recenzentów docenia piękno i emocjonalny wydźwięk tłumaczeń Schmidta. Uważają oni, że książka jest ważnym wprowadzeniem do rosyjskiej poezji porewolucyjnej, z doskonałą edycją, pouczającymi wprowadzeniami i wyjątkowym smakiem, który oddaje ducha oryginalnych poetów. Kolekcja jest znana ze swojej zdolności do angażowania czytelników i przywoływania historycznego kontekstu wierszy.

Krytycy wyrażają obawy co do jakości tłumaczeń, argumentując, że często odbiegają one od dosłownego znaczenia i elementów stylistycznych oryginalnych wierszy. Niektórzy uważają, że Schmidt zmienił kluczowe frazy i szczegóły, co doprowadziło do znacznego zniekształcenia utworów. Ponadto niektóre wybory w tłumaczeniach, takie jak pominięcie rymów i dodanie wymyślonych wersów, są postrzegane jako brak szacunku dla oryginalnych poetów.

(na podstawie 7 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Stray Dog Cabaret: A Book of Russian Poems

Zawartość książki:

A New York Review Books Original

Mistrzowska antologia najważniejszej rosyjskiej poezji, nowo zebrana i nigdy wcześniej niepublikowana w języku angielskim.

W latach poprzedzających rosyjską rewolucję 1917 roku kabaret Stray Dog w Petersburgu był miejscem spotkań poetów, artystów i muzyków, gdzie pito, czytano, awanturowano się, świętowano i wystawiano wszelkiego rodzaju przedstawienia. Od tego czasu stał się symbolem niezwykłego fermentu literackiego tamtych czasów. To właśnie wtedy Aleksander Błok skomponował swoją apokaliptyczną sekwencję „Dwanaście”; futuryści Welimir Chlebnikow i Władimir Majakowski eksplodowali językiem w nowe, odważne formy; światło ujrzały lapidarne liryki Osipa Mandelsztama i namiętne wiersze miłosne Anny Achmatowej; elektryzująca Marina Cwietajewa oszołomiła i olśniła wszystkich. Borys Pasternak również należał do tego towarzystwa, tworząc swój wielki młodzieńczy hymn do natury, Moja siostro, życie.

Był to przełomowy moment - nie tylko dla rosyjskiej, ale i światowej poezji - ale krótkotrwały. W ciągu nieco ponad dekady rewolucja i terror miały rozproszyć, uciszyć i zniszczyć prawie wszystkich poetów kabaretu Stray Dog.