The Marcus Garvey and Universal Negro Improvement Association Papers, tom VII: listopad 1927-sierpień 1940, tom 7

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

The Marcus Garvey and Universal Negro Improvement Association Papers, Vol. VII: November 1927-August 1940 Volume 7

Zawartość książki:

Publikacja VII tomu stanowi zakończenie amerykańskiej serii The Marcus Garvey and Universal Negro Improvement Association Papers. Ta ostatnia książka w siedmiotomowym zestawie przedstawia karierę magnetycznego, kontrowersyjnego przywódcy panafrykańskiego od jego deportacji ze Stanów Zjednoczonych w listopadzie 1927 roku do jego śmierci w Anglii w 1940 roku.

Tom rozpoczyna się od triumfalnego powitania Garveya na Jamajce, jego zagranicznej podróży i wejścia w jamajską politykę partyjną. Śledzi jego przekształcenie struktury organizacyjnej Universal Negro Improvement Association (UNIA) pod koniec lat dwudziestych i jego zarządzanie sprawami UNIA z Kingston i Londynu w latach trzydziestych. Choć zazwyczaj postrzegany jako czas schyłku, ten ostatni okres życia Garveya jawi się, w artykułach redakcyjnych zaczerpniętych z jego publikacji, jako owocny, w którym powstały niektóre z jego najsilniejszych pism politycznych. Raporty z inwigilacji złożone przez jamajską policję i brytyjskich urzędników kolonialnych zawierają bogaty opis przemówień i działalności Garveya. Pomimo zakazu wjazdu do Stanów Zjednoczonych i ograniczeń w podróżowaniu lub przemawianiu w wielu obszarach pod nadzorem kolonialnym, Garvey podróżował po deportacji, odwiedzając i wpływając na sprawy w Genewie, Paryżu i Londynie, a także organizując wycieczki po Kanadzie i Karaibach. Przewodniczył konferencjom UNIA w Toronto i zainaugurował Szkołę Filozofii Afrykańskiej, serię wykładów mających na celu szkolenie liderów UNIA. W połowie lat 30. przeniósł siedzibę UNIA do Londynu.

W ostatnich miesiącach życia korespondencja między Garveyem w Anglii a jego młodymi synami na Jamajce pokazuje osobistą stronę publicznego przywódcy. Tragedia osobistej śmierci Garveya jest otoczona przez kataklizmiczne wydarzenia związane z wejściem Europy w wojnę światową i upadkiem ruchu, nad którego budową tak pilnie pracował. Długotrwałe trudności finansowe poprzedniej dekady i utrata obecności Garveya zmniejszyły liczbę członków UNIA. W styczniu 1940 roku Garvey doznał udaru mózgu. Zmarł w Londynie w czerwcu następnego roku, gdy Włochy zaatakowały Francję, a Niemcy przygotowywały się do zajęcia Paryża. Tom VII kończy się odtworzeniem UNIA w miesiącach bezpośrednio po śmierci Garveya i ustanowieniem nowej siedziby głównej z nowym przywództwem w Cleveland.