The Invisible Handcuffs of Capitalism: How Market Tyranny Stifles the Economy by Stunting Workers (Niewidzialne kajdany kapitalizmu: jak tyrania rynku dławi gospodarkę, hamując pracowników)

Opinie czytelników

Książka oferuje krytyczne spojrzenie na ekonomię neoklasyczną, argumentując, że teorie ekonomiczne głównego nurtu pomijają ważne aspekty, takie jak pracownicy i warunki pracy. Łączy analizę historyczną ze współczesną krytyką, czyniąc złożone idee przystępnymi dla czytelników. Jednak opinie są podzielone, niektórzy chwalą jej argumenty, podczas gdy inni odrzucają je jako nielogiczne.

Książka jest łatwa do zrozumienia i dobrze zbadana. Zajmuje się ważnymi pominięciami w teorii ekonomii, szczególnie w odniesieniu do pracowników i tłumienia kreatywności. Wykorzystanie przykładów historycznych, takich jak historia Procrustesa, skutecznie ilustruje kluczowe punkty. Wielu czytelników gorąco poleca tę książkę jako niezbędną lekturę.

Niektóre recenzje kwestionują logikę książki i twierdzą, że przedstawia ona słabe argumenty. Krytycy określają ją jako propagandę, porównując ją niekorzystnie do historycznych agitatorów i współczesnej retoryki politycznej. Ponadto dostęp do cytowanych zasobów może być trudny dla niektórych czytelników bez dostępu do bibliotek uniwersyteckich.

(na podstawie 6 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Invisible Handcuffs of Capitalism: How Market Tyranny Stifles the Economy by Stunting Workers

Zawartość książki:

Ekonomia głównego nurtu, lub bardziej formalnie, neoklasyczna, twierdzi, że jest nauką. Ale jak Michael Perelman wyjaśnia w swojej najnowszej książce, nic nie może być dalsze od prawdy.

Podczas gdy nauka musi być zakorzeniona w rzeczywistości materialnej, ekonomia głównego nurtu ignoruje lub zniekształca najbardziej fundamentalny aspekt tej rzeczywistości: fakt, że ogromna większość ludzi musi z konieczności pracować w imieniu innych, przekształcając się w nic innego jak środek do celu, jakim są maksymalne zyski dla ich pracodawców. Charakter wykonywanej przez nas pracy i warunki, w jakich ją wykonujemy, głęboko kształtują nasze życie. A jednak oba te czynniki są marginalne dla głównego nurtu ekonomii.

Zamiatając pracę pod dywan, ekonomiści głównego nurtu ukrywają naturę kapitalizmu, sprawiając, że wydaje się on być systemem opartym na równej wymianie, a nie na wyzysku w każdym miejscu pracy. Perelman opisuje tę iluzję jako niewidzialne kajdany kapitalizmu i wywodzi jej korzenie od Adama Smitha i jego współczesnych oraz ich pogardy dla ludzi pracy.

Argumentuje on, że kapitalizm nie jest zasadniczo sprawiedliwym systemem wymiany regulowanym przez niewidzialną rękę rynku, lecz kajdanami dla pracujących mężczyzn i kobiet (a także dzieci) poprzez sam proces pracy. Ekonomia neoklasyczna próbuje zracjonalizować te kajdany i mówi pracownikom, że są odpowiedzialni za swoje własne warunki.

Perelman sugeruje, że zamiast tego musimy wyeliminować kajdany poprzez zbiorowe działania i zbudować społeczeństwo, którym sami kierujemy".