Opinie czytelników
Podsumowanie:Recenzje „The Gadfly” prezentują szeroki zakres opinii, z których niektórzy czytelnicy uważają ją za ponadczasowy klasyk wypełniony głębokimi emocjonalnymi i politycznymi tematami, podczas gdy inni postrzegają ją jako wadliwą historię z uproszczonym pisarstwem. Wielu chwali rozwój postaci Ethel Lilian Voynich i trzymającą w napięciu naturę książki, ale krytyka koncentruje się na jej przestarzałym stylu i postrzeganej niespójności.
Zalety:Wielu czytelników uznało „The Gadfly” za wciągającą powieść z bogatą narracją i emocjonalną głębią. Chwalone były także charaktery postaci, szczególnie w odniesieniu do tematów miłości, zdrady i politycznego powstania. Książka jest uważana za klasykę, która rzuca wyzwanie ideom społecznym i politycznym, a niektórzy czytelnicy mieli transformacyjne doświadczenia podczas jej czytania. Podkreśla się jej piękną prozę i skuteczne przesłanie dotyczące ludzkich warunków.
Wady:Krytycy książki wskazują na kilka kwestii, takich jak amatorska jakość pisania, niespójna fabuła i powolne tempo, które mogą umniejszać wrażenia z lektury. Niektórzy uważali, że postacie są nieprzekonujące lub nadmiernie wychwalane bez odpowiednich dowodów w tekście. Inni wspominali, że jest to bardziej fantastyka niż poważna narracja historyczna, a jej przestarzałe poglądy na rewolucję i sympatie bohaterów nie rezonowały ze wszystkimi czytelnikami. Wersja audiobooka otrzymała słabe recenzje za jakość narracji.
(na podstawie 71 opinii czytelników)
Zawartość książki:
The Gadfly to powieść urodzonej w Irlandii brytyjskiej pisarki Ethel Voynich, opublikowana w 1897 roku (Stany Zjednoczone, czerwiec; Wielka Brytania, wrzesień tego samego roku), rozgrywająca się w latach czterdziestych XIX wieku we Włoszech pod dominacją Austrii, w czasach burzliwych buntów i powstań. Historia koncentruje się na życiu głównego bohatera, Arthura Burtona. Wątek tragicznego związku między Arturem i jego miłością, Gemmą, przewija się jednocześnie przez całą historię. Jest to opowieść o wierze, rozczarowaniu, rewolucji, romansie i bohaterstwie.
Książka, której akcja rozgrywa się podczas włoskiego Risorgimento, dotyczy przede wszystkim kultury rewolucji i rewolucjonistów. Arthur, tytułowy Gadfly, uosabia tragicznego bohatera romantycznego, który dorasta i powraca z porzucenia, aby odkryć swoją prawdziwą pozycję w świecie i walczyć z niesprawiedliwością obecnego. Krajobraz Włoch, w szczególności Alp, jest wszechobecny w książce, a jego często bujne opisy scenerii przekazują myśli i nastroje bohaterów.
Ponieważ głównym tematem książki jest natura prawdziwego rewolucjonisty, refleksje na temat religii i buntu okazały się ideologicznie odpowiednie i odniosły sukces. The Gadfly był wyjątkowo popularny w Związku Radzieckim, Chińskiej Republice Ludowej i Iranie, wywierając duży wpływ na kulturę. W Związku Radzieckim "Mucha" była lekturą obowiązkową i bestsellerem; szacuje się, że do czasu śmierci Voynicha "Mucha" sprzedała się w 2 500 000 egzemplarzy w samym Związku Radzieckim. Voynich nie zdawał sobie sprawy z popularności powieści i nie otrzymywał tantiem, dopóki nie odwiedził go dyplomata w 1955 roku. W Chinach kilku wydawców przetłumaczyło książkę, a jeden z nich (China Youth Press) sprzedał ponad 2 050 000 egzemplarzy. Została ona jednak zakazana po rozłamie chińsko-radzieckim. Irlandzki pisarz Peadar O'Donnell wspomina popularność powieści wśród republikańskich więźniów w więzieniu Mountjoy podczas irlandzkiej wojny domowej.
Rosyjski kompozytor Michaił Żukow przekształcił książkę w operę The Gadfly (Овод, 1928). W 1955 roku radziecki reżyser Aleksandr Faintsimmer zaadaptował powieść na film o tym samym tytule (rosyjski: Ovod), do którego muzykę napisał Dmitrij Szostakowicz. The Gadfly Suite to aranżacja wybranych fragmentów partytury Szostakowicza przez kompozytora Levona Atovmiana. Druga opera The Gadfly została skomponowana przez radzieckiego kompozytora Antonio Spadavecchia.
Z drugiej strony, we Włoszech, gdzie akcja rozgrywa się podczas zjednoczenia Włoch, powieść jest całkowicie zaniedbana: została przetłumaczona na język włoski dopiero w 1956 roku i nigdy nie została ponownie wydana: Il figlio del cardinale (dosłownie: Syn kardynała). Nowe wydanie, noszące ten sam tytuł, ukazało się w 2013 roku. (wikipedia.org)
