The Dress Diary: Sekrety z szafy wiktoriańskiej kobiety

Opinie czytelników

Książka zapewnia dogłębną eksplorację XIX-wiecznego albumu z tkaninami, odkrywając życie jego właścicielki, Anne Sykes, i rzucając światło na wiktoriański przemysł tekstylny, sieci społeczne i role płciowe. Choć wysoko oceniana za szczegółowe badania i wciągającą narrację, niektórzy czytelnicy wyrażają rozczarowanie brakiem ilustracji i niedociągnięciami w wiedzy technicznej autora na temat produkcji tkanin.

Książka jest chwalona za błyskotliwy i pouczający wgląd w epokę wiktoriańską, szczegółowe badania i wciągający styl pisania autora. Oferuje bogatą narrację, która oświetla pomijane aspekty życia kobiet i kontekst społeczny w XIX wieku. Czytelnicy uważają, że jest to wciągająca eksploracja historii i mody.

Krytycy zwracają uwagę na niewystarczającą liczbę i niską jakość ilustracji, a niektórzy twierdzą, że książkę czyta się bardziej jak suchą rozprawę. Pojawiają się również skargi dotyczące niezrozumienia przez autora niektórych procesów tekstylnych i pragnienia większego formatu z większą ilością treści wizualnych.

(na podstawie 31 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Dress Diary: Secrets from a Victorian Woman's Wardrobe

Zawartość książki:

Odkrywczy i wyjątkowy portret wiktoriańskiego życia opowiedziany poprzez odkrycie tekstylnego notatnika pewnej kobiety.

W 1838 roku młoda kobieta otrzymała pamiętnik w dniu swojego ślubu. Zbierając skrawki tkanin z różnych ubrań - niektórych własnych, innych podarowanych przez rodzinę i przyjaciół - starannie opisała każdy z nich, tworząc unikalny zapis ich życia. Nazywała się Anne Sykes.

Prawie dwieście lat później pamiętnik wpadł w ręce Kate Strasdin, historyka mody i kustosza muzeum. Wykorzystując swoją wiedzę, Strasdin spędziła kolejne sześć lat na odkrywaniu tajemnic zawartych na stronach albumu i życia ludzi w nim zawartych. Jej odkrycia są niezwykłe. Kawałek po kawałku opisuje podróż Anne z młynów Lancashire do portu w Singapurze, a następnie śledzi jej powrót do Anglii w późniejszych latach. Fragmenty tkaniny stają się oknami na wiktoriańskie życie: piraci na Borneo, skomplikowana etykieta żałoby, trujące barwniki, Imperium Brytyjskie w pełnym rozkwicie, zamieszki związane z warunkami pracy i straszliwe ludzkie koszty brytyjskiego przemysłu bawełnianego. To pisarstwo życia, które celebruje zwykłych ludzi: nie wielkich z tradycyjnych historii pisanych, ale ukryte postacie, uczestników codziennego życia. Poprzez dowody w postaci kamizelek, sukni balowych i strojów żałobnych, Strasdin obnaża całe ludzkie doświadczenie w najbardziej intymnym z mediów: ubraniach, które decydujemy się nosić.