The Deepest Dye: Obeah, Hosay i rasa w świecie atlantyckim

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

The Deepest Dye: Obeah, Hosay, and Race in the Atlantic World

Zawartość książki:

Jak kolonialne kategorie rasy i religii wspólnie stworzyły tożsamości i hierarchie, które dziś są nośnikami wielokulturowego nacjonalizmu i krytyki społecznej na Karaibach i w ich diasporach.

Kiedy Imperium Brytyjskie zniosło niewolnictwo, karaibscy właściciele plantacji cukru stanęli w obliczu niedoboru siły roboczej. Aby rozwiązać ten problem, sprowadzili z subkontynentu indyjskiego robotników przymusowych, Hindusów i mniejszość muzułmańską. Indentureship trwał od 1838 roku do oficjalnego końca w 1917 roku. The Deepest Dye rozpoczyna się na plantacjach po emancypacji w Indiach Zachodnich - gdzie Europejczycy, Hindusi i Afrykanie mieszali się w celu pracy i kultu - i rozciąga się do dzisiejszej Anglii, Ameryki Północnej i Trynidadu, gdzie dziedzictwo epoki kolonialnej przetrwało w tożsamościach i hierarchiach, które nadal kształtują Karaiby po uzyskaniu niepodległości i ich współczesne diaspory.

Aisha Khan skupia się na kwestionowanych praktykach religijnych obeah i Hosay, które są rasizowane jako "afrykańskie" i "indyjskie" pomimo różnorodności ich uczestników. Obeah, karaibski termin określający subsaharyjskie tradycje uzdrawiania i wróżenia, był kojarzony w społeczeństwie kolonialnym z magią, powstaniem niewolników i oszustwem. Doprowadziło to do powstania praw przeciwko obeah, z których niektóre nadal obowiązują. Hosay rozwinął się w Indiach Zachodnich z indyjskich obchodów islamskiego rytuału żałobnego Muharram. Chociaż otrzymał on pewną ochronę prawną, masowe zgromadzenia, procesje i pozorowane bitwy Hosay wywołały obawy przed zakłóceniami gospodarczymi i niepokojami pracowniczymi, które doprowadziły do kryminalizacji przez władze kolonialne. Właściwe obchodzenie Hosay było przedmiotem debaty wśród niektórych historycznych społeczności muzułmańskich i nadal jest przedmiotem debaty.

W zniuansowanym studium tych dwóch praktyk Aisha Khan rzuca światło na dynamikę władzy poprzez tożsamości religijne i rasowe ukształtowane w kontekście kolonializmu w świecie atlantyckim i pokazuje, jak dziś te tożsamości powtarzają nierówności, a także wzmacniają żądania sprawiedliwości i uznania.