Ocena:
Książka stanowi wciągającą opowieść o plebanii w Dorset i jej wybitnych mieszkańcach, ujawniając wgląd w wyjątkowy okres społeczeństwa gejowskiego i kultury literackiej. Podczas gdy wiele recenzji chwali fascynujące szczegóły i odkrywanie postaci, niektórzy uważają, że narracja może być chaotyczna i nadmiernie skupiona na listach nazwisk, a nie na głębszych osobistych historiach.
Zalety:⬤ Fascynujący wgląd w społeczeństwo gejowskie i kręgi literackie
⬤ szczegółowe relacje znanych postaci
⬤ świetna atmosfera i poczucie historii
⬤ przyjemne anegdoty i humor
⬤ przemawia do osób zainteresowanych grupą Bloomsbury
⬤ przywołuje minioną epokę.
⬤ Rozdrobniona narracja, która może być trudna do śledzenia
⬤ niektórzy czytelnicy uważają ją za zbyt długą i nużącą
⬤ brakuje głębi w osobistych obrazach
⬤ zbyt wiele wymienionych nazwisk bez istotnego kontekstu
⬤ może nie spodobać się tym, którzy szukają skoncentrowanej historii.
(na podstawie 10 opinii czytelników)
The Crichel Boys: Scenes from England's Last Literary Salon
W 1945 roku Eddy Sackville-West, Desmond Shawe-Taylor i Eardley Knollys - pisarze New Statesman i administrator National Trust - kupili Long Crichel House, starą plebanię bez elektryczności i niewystarczającego zaopatrzenia w wodę. W tym nieprawdopodobnym miejscu rozpoczął się ostatni angielski salon literacki.
Cichszy i mniej formalny niż słynne londyńskie salony literackie, Long Crichel stał się idiosynkratycznym eksperymentem we wspólnym życiu. Sackville-West, Shawe-Taylor i Knollys - do których później dołączył krytyk literacki Raymond Mortimer - stali się członkami swoich zastępczych rodzin, a ich towarzystwo stało się bodźcem do pisania, dla nich i ich gości. Księga gości Long Crichel ujawnia "Who's Who" sztuki w powojennej Wielkiej Brytanii - Nancy Mitford, Benjamin Britten, Laurie Lee, Cyril Connolly, Somerset Maugham, E. M. Forster, Cecil Beaton, Vita Sackville-West i Harold Nicolson - których przyciągało dobre jedzenie, obfite ilości napojów i doskonałe rozmowy. Dla Frances Partridge i Jamesa Lees-Milne'a, dwóch najlepszych pamiętnikarzy XX wieku, Long Crichel stał się drugim domem, a ich życie związało się z tym domem.
Jednak historia domu miała być czymś więcej niż tym, co krytycy różnie określali jako grupę "hipnotyzujących dżentelmenów-estetów" i "fabrykę prozy". W późniejszych latach dom i jego mieszkańcy mieli przetrwać wstrząsy wtórne związane z aferą Crichel Down, raportem Wolfendena i kryzysem AIDS. Historia Long Crichel jest również częścią rozwoju National Trust i innych ruchów konserwatorskich.
Przez pryzmat Long Crichel, archiwista i pisarz Simon Fenwick opowiada szerszą historię wielkiego przewrotu, który miał miejsce w drugiej połowie XX wieku. Intymny i odkrywczy, ożywia złote, plotkarskie lata Long Crichel, a tym samym odsłania brakujące ogniwo w angielskiej historii literatury i kultury.
