Ocena:
Książka stanowi bogaty i szczegółowy opis plebanii w Dorset i jej literackich mieszkańców, oferując wgląd w życie znanych postaci z grupy Bloomsbury i społeczeństwa gejowskiego. Podczas gdy niektórzy czytelnicy uznali ją za fascynującą i pouczającą, inni krytykowali ją za to, że jest trudna do naśladowania i brakuje jej głębi w osobistych obrazach.
Zalety:⬤ Zapewnia fascynujący wgląd w życie znanych postaci literackich i społeczeństwa gejowskiego tamtych czasów.
⬤ Oferuje nowe spojrzenie na postacie takie jak Rose Macaulay i inne.
⬤ Wciągająca anegdotyczna opowieść, która oddaje ducha epoki.
⬤ Wielu czytelnikom podobał się przedstawiony kontekst społeczny i kulturowy.
⬤ Narracja może być dyskursywna i epizodyczna, co utrudnia śledzenie chronologii.
⬤ Niektórzy uważali, że książka jest zbyt długa i bardziej przypomina dziennik niż spójną historię.
⬤ Krytyka braku głębi w osobistych portretach interesujących postaci.
⬤ W niektórych recenzjach zauważono, że książka może sprawiać wrażenie listy nazwisk bez większej analizy.
(na podstawie 10 opinii czytelników)
The Crichel Boys: Scenes from England's Last Literary Salon
W latach międzywojennych przyszłość rezydencji wiejskich wydawała się niepewna. Po horrorze pierwszej wojny światowej, wynikające z niej cła śmierci spowodowały masową sprzedaż ziemi - jedna czwarta Anglii wymieniła ręce - a około czterysta domów zostało sprzedanych lub zburzonych.
Cały styl życia umierał. Po II wojnie światowej, w czasach, gdy duże domy były na wagę złota, nastąpiła nowa seria katastrof architektonicznych: w 1955 r. co dwa i pół dnia wyburzano dom.
Crichel House i Long Crichel House to dwa sąsiadujące ze sobą domy w odległej części Dorset, które przetrwały czystkę. W 1945 roku Eddy Sackville-West, Desmond Shawe-Taylor i Eardley Knolly - trzej pisarze dla New Statesman i administrator National Trust - kupili Long Crichel i rozwinął się nowy rodzaj eksperymentu w życiu.
Dom stał się miejscem pracy, pisania i rozrywki dla przyjaciół, w tym luminarzy kultury i członków Bloomsbury, takich jak Benjamin Britten, Nancy Mitford, Graham Greene, Vita Sackville-West, Somerset Maugham i Paddy Leigh Fermor, których przyciągała atmosfera dobrego jedzenia i picia, rozmów, muzyki i krokieta. Long Crichel przeżyło również sporo skandali, po tym jak znalazło się w centrum tego, co stało się znane jako "Afera Crichel Down", która zdominowała nagłówki gazet w latach 50-tych.
The Crichel Boys oddaje głos fascynującym ludziom, którzy przeszli przez drzwi uwielbianej wiejskiej rezydencji i wyjaśnia, w jaki sposób w drugiej połowie XX wieku stała się ona centrum kreatywności i aktywności społecznej dla jej mieszkańców i ich gości. Przez pryzmat Long Crichel autor Simon Fenwick opowiada szerszą historię ważnego okresu w historii Anglii, bada ewolucję National Trust i pozwala nam zrozumieć wielki przewrót kulturowy, który miał miejsce od II wojny światowej.
