The Credentialed Court: Wewnątrz skrytego, elitarnego świata amerykańskiego wymiaru sprawiedliwości

Opinie czytelników

Książka Benjamina H. Bartona krytykuje skład i wyspiarski charakter Sądu Najwyższego Stanów Zjednoczonych, argumentując, że jest on zdominowany przez wąską elitę akademicką, głównie ze szkół prawniczych Harvard i Yale. Barton porównuje pochodzenie obecnych sędziów z tymi z poprzednich epok, sugerując, że ten elitarny proces selekcji sprawił, że Sąd stał się mniej reprezentatywny dla amerykańskiej populacji.

Książka przedstawia aktualną i prowokującą do myślenia analizę składu Sądu Najwyższego, podkreślając brak różnorodności w pochodzeniu wykraczającym poza rasę i pochodzenie etniczne. Oferuje cenny kontekst historyczny i dane na temat pochodzenia sędziów, zachęcając do dyskusji na temat tego, jak zdywersyfikować proces nominacji i poprawić więź Sądu z opinią publiczną.

Niektórzy czytelnicy mogą uznać obszerną analizę danych, w tym tabele i wykresy, za nużącą. Ponadto niektórzy mogą nie zgodzić się z wnioskami Bartona na temat wyspiarskiego charakteru Sądu i implikacji pochodzenia sędziów.

(na podstawie 1 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Credentialed Court: Inside the Cloistered, Elite World of American Justice

Zawartość książki:

Ivy League Justice zaczyna się od ustalenia, jak bardzo dzisiejsi sędziowie różnią się od swoich poprzedników. Książka łączy w sobie dwa obszerne badania empiryczne dotyczące pochodzenia każdego z sędziów, od Johna Jaya po Amy Coney Barrett, z krótkimi, czytelnymi biografiami dawnych znakomitości, aby wykazać, że dzisiejsi sędziowie zasiadają w Sądzie ze znacznie węższym doświadczeniem niż kiedyś.

Współczesny Sąd Najwyższy specjalizuje się w elitarnym i zamkniętym życiu. Dzisiejsi sędziowie spędzili więcej czasu w elitarnych środowiskach akademickich - zarówno jako studenci, jak i wykładowcy - niż jakikolwiek poprzedni sąd. Każdy sędzia z wyjątkiem Barretta uczęszczał do Harvard lub Yale Law School, a czterech sędziów było profesorami na prestiżowych uczelniach prawniczych.

Spędzili również więcej czasu jako sędziowie federalnych sądów apelacyjnych niż jakikolwiek wcześniejszy sąd. Te dwa stanowiska - profesora prawa i sędziego apelacyjnego - mają dwa kluczowe elementy: oba stanowiska są w zasadzie dożywotnimi nominacjami, które wiążą się z niewielkim lub żadnym kontaktem z ogółem społeczeństwa.

Obecny Sąd Najwyższy jest wypełniony bardzo specyficznym typem osób: nadgorliwcami typu A, którzy triumfowali w długim turnieju mierzącym akademicką i techniczną doskonałość prawną. Sądowi rozpaczliwie brakuje osób, które odzwierciedlałyby inny rodzaj "zasług". Ta książka analizuje wyjątkowe i zróżnicowane życie minionych wielkich, od Johna Marshalla po Thurgooda Marshalla, i zadaje pytanie, ilu, jeśli w ogóle, z tych gigantów zostałoby nominowanych dzisiaj.

Książka argumentuje przeciwko naszej obecnej książkowej i wąskiej merytokracji. Zdrowsze społeczeństwa oferują wiele różnych dróg do sukcesu i do organów takich jak nasz Sąd Najwyższy.