Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka „The Amateur Hour” autorstwa Jonathana Zimmermana przedstawia kompleksową historię praktyk instruktażowych w szkolnictwie wyższym w USA, wykorzystując szeroko zakrojone badania archiwalne i integrując osobiste świadectwa. Jest dobrze przyjęta ze względu na swoje naukowe podejście i wnikliwe perspektywy, choć ma pewne ograniczenia w zakresie.
Zalety:Książka jest wysoce zalecana dla nauczycieli akademickich i osób zainteresowanych historią szkolnictwa wyższego. Zawiera obszerne badania archiwalne, obejmuje szeroki zakres instytucji, a nie tylko znane uniwersytety, i z powodzeniem przeplata kontekst historyczny z osobistymi świadectwami różnych interesariuszy w edukacji. Jest postrzegana jako żywe i naukowe badanie ewolucji praktyk instruktażowych i podkreśla długotrwałe wyzwania stojące przed nauczaniem.
Wady:Niektórzy czytelnicy uważają, że książce brakuje głębi w niektórych obszarach, takich jak programy honorowe i praktyki edukacyjne konkretnych instytucji. Ponadto osobisty ton jest minimalny, co może nie spodobać się wszystkim czytelnikom. Publikacja książki zbiegła się w czasie z pandemią COVID, co może prowadzić do jej przeoczenia.
(na podstawie 3 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
The Amateur Hour: A History of College Teaching in America
Zawartość książki:
Mówi się, że amerykańskie szkolnictwo wyższe przeżywa kryzys. Ale słyszeliśmy tę skargę przez ostatnie 150 lat, gdy krytycy potępiali niską jakość nauczania w klasach licencjackich. Studenci śnią na jawie w gigantycznych salach wykładowych, podczas gdy profesor prowadzi wykład, lub spotykają się z asystentem na godzinę bezcelowej dyskusji. Współczesny uniwersytet nie nagradza nauczania, więc członkowie wydziałów na każdym poziomie zaniedbują je na rzecz badań i publikacji.
W pierwszej obszernej historii nauczania w amerykańskich college'ach Jonathan Zimmerman potwierdza, ale także zaprzecza tym odwiecznym skargom. Opierając się na szerokiej gamie wcześniej niezbadanych źródeł, The Amateur Hour pokazuje, jak pokolenia studentów oskarżały słabe instrukcje, które otrzymywali. Zimmerman opisuje również wysiłki instytucji zmierzające do poprawy tego stanu rzeczy, w szczególności poprzez uczynienie nauczania bardziej "osobistym". Jak pisze Zimmerman, w miarę jak szkolnictwo wyższe stawało się gigantycznym przemysłem, amerykańskie uczelnie wprowadzały zajęcia w małych grupach i inne reformy mające na celu przeciwdziałanie anonimowości masowego nauczania. Eksperymentowały również z nowymi technologiami, takimi jak telewizja i komputery, które obiecały "spersonalizować" nauczanie poprzez dostosowanie go do indywidualnych zainteresowań i umiejętności każdego studenta.
Zimmerman ujawnia jednak, że nacisk na sprawy osobiste hamował profesjonalizację nauczania w szkołach wyższych, które ostatecznie pozostało przedsięwzięciem amatorskim. Im bardziej Amerykanie traktowali nauczanie jako wysoce osobiste przedsięwzięcie, zależne od idiosynkrazji instruktora, tym mniej mogli opracować dla niego wspólne standardy. Nie udokumentowali również rygorystycznie nauczania w college'u, wysoce publicznej działalności, która odbywała się głównie prywatnie. Otwierając drzwi do klasy, The Amateur Hour oświetla amerykańskie nauczanie w college'u i przedstawia nowe argumenty za przywróceniem intymnych społeczności uczących się, zwłaszcza dla najmniej uprzywilejowanych amerykańskich studentów. Każdy, kto chce zmienić nauczanie w college'u, będzie musiał zacząć tutaj.
