The Afterwards: Złamane matki złamanych córek stworzone przez złamanych ojców

Oryginalny tytuł:

The Afterwards: Broken Mothers Of Broken Daughters Made By Broken Fathers

Zawartość książki:

Śmierć mojego potwora, opłakiwanie go i ponowne spotkanie z moją załamaną matką.

Moja matka ma pożyczony czas i nadszedł czas, aby dać jej jeszcze jedną szansę. To, czego się dowiedziałem, było szokujące. Być może byłam zbyt załamana i zbyt młoda, by to dostrzec. Być może byłem tak uwięziony we własnym załamaniu, że nie udało mi się w pełni zrozumieć, jak bardzo była zdruzgotana. Zostały z niej tylko kawałki i był to początek jej autodestrukcji. Nie tylko ja wyczołgiwałem się z ciemnej dziury; ona wyczołgiwała się i przegrywała. Ponad trzy dekady zajęło jej wydostanie się z tej głębokiej dziury i poskładanie swoich kawałków z powrotem.

Nagle zaczęłam dostrzegać przebłyski matki, którą była w międzyczasie. Zaczęłam przypominać sobie małe chwile, które nie były przepełnione złością i nienawiścią. Przypomniałam sobie chwile między nami, które utonęły pod naszym załamaniem. Nie w pełni rozumiałem i nie zdawałem sobie sprawy z tego, jak bardzo była załamana i jak mój ojciec zniszczył jej życie. Nie mając rodziny, matki ani ojca, których mogłaby poprosić o pomoc, była uwięziona w życiu, od którego desperacko chciała uciec. Mój ojciec złamał ją, a potem kontynuował swoje życie.

Wszyscy byliśmy produktami ciemności na tym świecie. Wszyscy byliśmy uwikłani w zło, od którego nie mogliśmy uciec. Nie mój ojciec. Nie moja matka. Nie my.

Dziś to rozumiem i większość rzeczy ma sens. Nadal miewam chwile złości na ojca, ale teraz jest inaczej. Są to chwile gniewu przepełnione wszechogarniającym smutkiem, który powoduje, że krzyczę do niego o wszystkich naszych "co by było gdyby" i "co powinno było być". W niektóre dni besztam go głośno za jego głupie błędy, a w inne zastanawiam się, co go złamało?

Rzecz w tym, że nie wiem zbyt wiele o młodości i dzieciństwie mojego ojca. Nie wiem o traumatycznych wydarzeniach, których mógł doświadczyć, ani o tym, czy może historia się powtarza. Nie wiem? Nigdy nie pytałem. Nigdy nie chciałem wiedzieć, ponieważ w tamtym czasie nigdy nie usprawiedliwiłoby to tego, co nam zrobił.

Dlatego dziś chcę poprosić matki i córki, aby o tym porozmawiały. Porozmawiajcie o swoim złamaniu i nie czekajcie trzy dekady, aby to naprawić. Zrozumcie się nawzajem i razem pozbierajcie swoje połamane kawałki.

Złamana matko, opowiedz jej o swoim złamanym sercu.

Z miłością.

Alex.