Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka przedstawia społeczność emigrantów we Francji, koncentrując się na tematach pierwszej miłości, rozwoju osobistego i złożoności relacji między młodymi kobietami. Jest to powieść o dojrzewaniu, która rezonuje z czytelnikami dzięki bogatej charakterystyce i żywej scenerii. Narracja zapewnia wnikliwe spojrzenie na presję i oczekiwania młodych kobiet w tamtych czasach.
Zalety:Dobrze napisana i pięknie zaobserwowana, silny rozwój postaci, zwłaszcza kobiecych, wciągająca i dramatyczna fabuła, sugestywna sceneria we Francji, tematy miłości i osobistych odkryć, które wydają się istotne w różnych czasach.
Wady:Niektórzy czytelnicy mogą uznać początkowe założenie za niewarte uwagi; istnieje sugestia, że nie wszystkie aspekty narracji mogą spodobać się każdemu gustowi, na co wskazuje odnotowana jednogwiazdkowa recenzja.
(na podstawie 5 opinii czytelników)
Zawartość książki:
"Jesteś dziewicą?"
"Tak."
"Jak nudno, jaki jest pożytek z bycia kobietą, jeśli jesteś dziewicą?".
"Trzeba kiedyś zacząć" - zgodziłem się.
Wracająca do zdrowia po chorobie Rachel, 18-letnia studentka sztuki w Slade w Londynie, otrzymuje zalecenie spędzenia roku w ciepłym klimacie. Zgadza się wyjechać do Francji, aby towarzyszyć Cynthii, delikatnej, temperamentnej kobiecie, której mąż przebywa w Indiach, oraz jej dwójce dzieci, niespokojnej 15-letniej Thalii i rozpieszczonemu młodemu Claude'owi. Thalia szybko staje się oddana Rachel, ale ich przyjaźń zostaje nadwyrężona przez romans Rachel z synem zamożnej bretońskiej rodziny.
Chociaż to niezręczna, emocjonalna Thalia nadaje powieści tytuł, to właśnie na Rachel skupia się powieść, przejmująco opowiadająca historię jej smutnej pierwszej miłości, jej świtającej świadomości kaprysów i nieuczciwości życia społecznego oraz tragedii, której nie jest w stanie zapobiec.
Rozgrywająca się w Bretanii w połowie lat trzydziestych XX wieku, z wycieczką do kawiarni i pracowni artystów Montparnasse, Thalia to dramatyczna i przejmująca opowieść autora A Chelsea Concerto. Zawiera posłowie autorstwa syna autora, Johna Parkera, oraz inne materiały uzupełniające.
"Pani Faviell... pisze z wdziękiem i wrażliwością; ten młody, nowy świat pierwszych doświadczeń jest przywracany i opisywany ze świeżym akcentem, a choć naznaczony tragedią, jest niezwykle przyjemny do naśladowania". Kirkus Reviews
"Pisze z ostrością, której nie powstydziłby się Simenon". J.W. Lambert, Sunday Times.
