Thais Anatole'a France'a, fantastyka, suspens

Opinie czytelników

Książka „Thais” autorstwa Anatole'a France'a to złożona eksploracja hipokryzji, religijnej gorliwości i osobistego konfliktu, skupiona wokół Paphnutiusa, mnicha próbującego uratować kurtyzanę Thais. Wykorzystuje satyrę i ironię, aby krytykować zadufanie w sobie, jednocześnie poruszając tematy moralności i duchowości.

⬤ Wciągająca fabuła z warstwami ironii i głębi.
⬤ Bogate studium postaci, zwłaszcza Paphnutiusa.
⬤ Istotne tematy, które rezonują ze współczesnymi kwestiami hipokryzji i fanatyzmu.
⬤ Piękny język, który oddaje moralną złożoność ludzkiej natury.
⬤ Historyczne znaczenie, ponieważ odzwierciedla religijne i moralne dylematy.

⬤ Niektórzy czytelnicy uważają, że elementy filozoficzne są gęste i zagmatwane, określając historię jako „nudną” lub „bezwartościową”.
⬤ Antyreligijny sentyment może zrazić niektórych chrześcijańskich czytelników.
⬤ Tempo może wydawać się powolne lub nierówne dla tych, którzy szukają szybkiej narracji.

(na podstawie 7 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Thais by Anatole France, Fiction, Suspense

Zawartość książki:

W tamtych czasach pustelnicy mieszkali w chatach nad brzegiem Nilu, gdzie prowadzili wstrzemięźliwe życie, nie przyjmując pokarmu aż do zachodu słońca i jedząc tylko chleb z odrobiną soli i hizopu. Żyli we wstrzemięźliwości i czystości; nosili koszulę z włosów i kaptur, spali na gołej ziemi po długim czuwaniu, modlili się, śpiewali psalmy i, krótko mówiąc, spędzali dni na uczynkach pokutnych.

Jako zadośćuczynienie za grzech pierworodny, odmawiali swojemu ciału nie tylko wszelkich przyjemności i satysfakcji, ale nawet troski i uwagi, które w tym wieku są uważane za niezbędne. Wierzyli, że choroby naszych członków oczyszczają nasze dusze, a ciało nie może nosić żadnej chwalebniejszej ozdoby niż rany i wrzody. Było to dobre i cnotliwe życie.

Było też dość śmierdzące. Pewnego dnia pustelnik o imieniu Paphnutius wspominał godziny, które przeżył z dala od Boga, i analizując swoje grzechy jeden po drugim, aby lepiej zastanowić się nad ich ogromem, przypomniał sobie, że widział w teatrze w Aleksandrii bardzo piękną aktorkę o imieniu Thas.

Żałując za swoje obojnacze pożądanie do niej, zobaczył płaczące oblicze i postanowił, że kurtyzana musi koniecznie zostać doprowadzona do zbawienia. To był straszny błąd, który wciąż prześladuje nas wszystkich.