Teoria znaków Peirce'a

Opinie czytelników

Książka jest opisywana jako najbardziej kompleksowe jak dotąd podejście do teorii znaków Peirce'a, chwalone za jej głębię i przejrzystość. Pojawiają się jednak głosy krytyczne dotyczące mylącego tytułu i nieco rozproszonego nacisku na bardziej bezpośrednią analizę teorii Peirce'a. Niektórzy czytelnicy uznali ją za mniej przystępną i zbyt specjalistyczną. Niektórzy czytelnicy uznali ją za mniej przystępną i zbyt specjalistyczną.

⬤ Wszechstronne podejście do teorii Peirce'a
⬤ dobrze zorganizowane podejście chronologiczne
⬤ jasna ekspozycja
⬤ istotne dla współczesnych teorii
⬤ dokładna analiza, która ujawnia znaczące wady i postępy w pomysłach Peirce'a
⬤ wysoce zalecane przez niektórych czytelników.

⬤ mylący tytuł, który nie jest w pełni zgodny z treścią
⬤ może być zbyt specjalistyczny dla niektórych czytelników
⬤ postrzegany jako dostępny tylko dla osób z wcześniejszą wiedzą na temat Peirce'a
⬤ kilka drobnych kwestii w odniesieniu do oryginalnej terminologii Peirce'a.

(na podstawie 6 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Peirce's Theory of Signs

Zawartość książki:

W tej książce T. L.

Short koryguje powszechne błędne przekonania na temat teorii znaków Peirce'a i pokazuje jej znaczenie dla współczesnej analitycznej filozofii języka, umysłu i nauki. Teoria umysłu Peirce'a, naturalistyczna, ale nieredukcyjna, odnosi się między innymi do debat Fodora i Millikana. Jego teoria dociekań unika fundamentalizmu i subiektywizmu, podczas gdy jego opis odniesienia antycypuje poglądy Kripkego i Putnama.

Realizm Peirce'a mieści się między realizmem "wewnętrznym" a "metafizycznym" i jest bardziej satysfakcjonujący niż którykolwiek z nich. Jego pragmatyzm nie jest weryfikacjonizmem; raczej identyfikuje znaczenie z potencjalnym wzrostem wiedzy.

Short odróżnia dojrzałą teorię znaków Peirce'a od jego lepiej znanej, ale paradoksalnej wczesnej teorii. Systematycznie rozwija dojrzałą teorię na podstawie fenomenologicznych kategorii Peirce'a i koncepcji ostatecznej przyczynowości.

Tę ostatnią odróżnia od niedawnych i podobnych poglądów, takich jak poglądy Brandona, i pokazuje, że jest ona oparta na formach wyjaśniania przyjętych we współczesnej nauce.