Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka przedstawia krytyczną analizę stanu teorii politycznej, argumentując, że istnieje wszechobecna niechęć do rzeczywistej polityki w tej dziedzinie. Bonnie Honig angażuje się w prace wybitnych teoretyków i oferuje perspektywę, która stara się ożywić rozumienie polityki, opierając się na spostrzeżeniach Hannah Arendt. Chociaż książka ma charakter naukowy i akademicki, przedstawia przekonującą wizję polityki, która podkreśla otwartość i potencjał politycznej kontestacji.
Zalety:⬤ Dotarła na czas i w świetnym stanie
⬤ oferuje przekonującą i wnikliwą krytykę współczesnej teorii politycznej
⬤ rewitalizuje rozumienie polityki
⬤ angażuje głównych myślicieli
⬤ przedstawia wizję polityki otwartej kontra polityki zamkniętej.
Wady:Może bagatelizować radykalne aspekty swoich argumentów; może być postrzegana jako zbyt akademicka i naukowa, co może nie spodobać się wszystkim czytelnikom.
(na podstawie 2 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Political Theory and the Displacement of Politics
Zawartość książki:
Political Theory and the Displacement of Politics, pierwotnie opublikowana w 1993 roku, została nazwana założycielskim tekstem agonizmu, który traktuje polityczną kontestację nie jako niestety konieczny sposób na naprawienie politycznych niedoskonałości, ale jako niezbędną, czasem radosną cechę demokratycznego życia.
Jak pisze Bonnie Honig w przedmowie do tego trzydziestojubileuszowego wydania, agonizm, który stanowi podstawę tej książki, jest demokratyczny: jest zaangażowany we wspólne przestrzenie i praktyki relacyjne, które pozwalają różnym grupom ustalać i ponownie ustalać warunki wspólnego życia jako równych. Ponownie rozważając ustaloną relację między polityką a teorią polityczną, Honig argumentuje, że teoretycy polityczni o przeciwstawnych stanowiskach często traktują teorię polityczną mniej jako eksplorację polityki, niż jako serię urządzeń do jej przemieszczenia.
Charakteryzuje Kanta, Rawlsa i Sandela jako teoretyków cnoty polityki, argumentując, że polegają oni na zasadach prawa, racjonalności, wspólnoty i prawa, aby chronić swoje teorie polityczne przed konfliktem i niepewnością rzeczywistości politycznej. Czerpiąc z Nietzschego i Arendt, a także Machiavellego i Derridy, Honig zamiast tego bada alternatywną politykę cnoty, która traktuje zakłócenia porządku politycznego jako cenne miejsca demokratycznej wolności i indywidualności.
