Teoria nomadyczna: Przenośna Rosi Braidotti

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 10 głosach.

Oryginalny tytuł:

Nomadic Theory: The Portable Rosi Braidotti

Zawartość książki:

Teoria nomadyczna Rosi Braidotti nakreśla zrównoważoną nowoczesną podmiotowość jako taką, która jest w ciągłym ruchu, nigdy nie sprzeciwia się dominującej hierarchii, ale jest wewnętrznie inna, zawsze w procesie stawania się i nieustannie zaangażowana w dynamiczne relacje władzy, zarówno twórcze, jak i ograniczające. Teoria nomadyzmu stanowi oryginalną i potężną alternatywę dla badaczy zajmujących się krytyką kulturową i społeczną, a w ciągu ostatniej dekady wkradła się do filozofii kontynentalnej, teorii queer oraz studiów feministycznych, postkolonialnych, technonaukowych, medialnych i rasowych, a także do architektury, historii i antropologii.

Niniejszy zbiór stanowi podstawowe wprowadzenie do teorii nomadycznej Braidotti i jej innowacyjnych sformułowań, które w zabawny sposób nawiązują do Deleuze'a, Foucaulta, Irigaray oraz wielu kwestii politycznych i kulturowych. Ułożone tematycznie eseje zaczynają się od takich pojęć, jak różnica seksualna i ucieleśniona podmiotowość, a następnie eksplorują technonaukę, feminizm, postsekularne obywatelstwo i politykę afirmacji. Braidotti rozwija wyraźnie pozytywną teorię krytyczną, która odmładza doświadczenie badań politycznych.

Zainspirowana, ale nie ograniczona Deleuzjańskim witalizmem, z jego zaangażowaniem w ontologię przepływów, sieci i dynamicznych transformacji, kładzie nacisk na afekty, wyobraźnię i kreatywność oraz politykę radykalnej immanencji. Włączając również idee Nietzschego i Spinozy, Braidotti ustanawia ramy krytyczno-teoretyczne, które są w równym stopniu krytyką i tworzeniem.

Zawsze świadoma niebezpieczeństw definiowania różnicy w kategoriach oczerniania i związanej z tym tendencji do podporządkowywania seksualnych, rasowych i naturalizowanych innych, bada eko-filozoficzne implikacje teorii nomadycznej, feminizmu oraz nieredukowalności różnicy seksualnej i seksualności. Jej dialog z technonauką jest kluczowy dla teorii nomadycznej, która odterytorializowuje ustalone rozumienie tego, co liczy się jako człowiek, wraz z naszą relacją ze zwierzętami, środowiskiem i zmieniającymi się pojęciami materializmu.

Zachowując dystans wobec niemal obsesyjnego skupiania się na wrażliwości, traumie i melancholii we współczesnej myśli politycznej, Braidotti promuje politykę afirmacji, która ma potencjał, by stać się własną generatywną siłą życiową.