Theorie der Klassik
Książka ma na celu lepsze zrozumienie zjawisk określanych mianem klasyki, a jednocześnie skorygowanie tradycyjnych wyobrażeń na temat tego, co jest lub powinno być uważane za klasyczne.
W tym celu klasycyzm nie jest rozumiany jako koncepcja epokowa, jak to zwykle bywa w debatach historycznych i ideologiczno-krytycznych, ale jako praktyka kulturowa, która jest realizowana w mediach i codziennych adaptacjach. Krótko mówiąc, pytanie brzmi, w jaki sposób i dlaczego niektórzy autorzy lub dzieła pozostają obecni w dłuższych okresach historycznych i charakteryzują dobro kulturowe - w tym przypadku balladę jako przykład - tak wyraźnie, że są postrzegani jako klasycy.
Odpowiedź opiera się na tezie, że - w przeciwieństwie do wciąż rozpowszechnionych esencjalistycznych wyjaśnień - nie zależy to od jakości autora lub jego dzieł, ale od społeczno-kulturowych konstelacji popytu. Rezultatem pracy jest podejście, które nie problematyzuje wielokrotnie klasycyzmu jako kontrowersyjnego pojęcia, ale raczej heurystycznie profiluje go jako zjawisko kulturoznawcze komplementarne do kanonu, a także przedstawia konceptualną ofertę jego analizy.
