Teoria i praktyka lunchu

Opinie czytelników

Książka „A Legend in his own Lunchtime” autorstwa Keitha Waterhouse'a bada sztukę i znaczenie lunchu poprzez różne tematy, w tym wybór miejsca, towarzystwo, wybór jedzenia i rekomendacje napojów. Pisarstwo Waterhouse'a jest chwalone za jasność i dowcip, choć niektórzy czytelnicy uważają, że podchodzi on do tematu zbyt poważnie.

Dobrze napisana i wciągająca, z jasną i dowcipną prozą. Oferuje głębokie zrozumienie doznań kulinarnych i ich kulturowego znaczenia. Gorąco polecana przez wielu czytelników.

Niektórzy czytelnicy uważają, że autor podchodzi do tematu zbyt poważnie, sugerując, że przydałby mu się lżejszy ton.

(na podstawie 7 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Theory and Practice of Lunch

Zawartość książki:

Keith Waterhouse zwraca szczególną uwagę na to, czym nie jest lunch: „To nie jest koktajl krewetkowy, stek i szwarcwaldzkie gateau z dyrektorem banku. Nie jest to uroczystość obywatelska, okolicznościowa, doroczna ani pogrzebowa.

Nie jest wtedy, gdy któraś ze stron jest na diecie, na wozie lub w pośpiechu”. Równie precyzyjnie określa, czym jest lunch: „Jest to posiłek spożywany w środku dnia przez, najlepiej, dwie osoby. Trzy to tłum, cztery zawsze dzielą się jak podwójna ameba na dwie pary, sześć to spotkanie, osiem to konferencja...”.

Można poruszyć drobne sprawy biznesowe, ale okazja jest zdecydowanie towarzyska. Czy o tym wiedzą, czy nie, tak długo, jak pozostają w restauracji, mają romans.

Tym romansem jest lunch”. The Theory and Practice of Lunch to autorytatywny i uroczo dowcipny podręcznik sztuki spożywania najprzyjemniejszego posiłku dnia, napisany przez bystrego obserwatora przemijającego show, który wymienił swoje jedyne hobby w Who's Who jako „Lunch”.