Teoria i praktyka

Opinie czytelników

Książka „Teoria i praktyka” Jurgena Habermasa oferuje prowokujące do myślenia badanie wzajemnego oddziaływania między ludzkimi interesami a naukami humanistycznymi, argumentując przeciwko pojęciu wiedzy wolnej od wartości. Omawia znaczenie języka i intersubiektywności w kształtowaniu naszego rozumienia społeczeństwa oraz nieodłączne uprzedzenia obecne w ramach teoretycznych.

Książka stanowi doskonałe wprowadzenie do złożonych idei Habermasa, zapewniając wgląd w naturę wiedzy i jej nierozerwalność z ludzkimi interesami. Umiejętnie krytykuje iluzję neutralności w naukach humanistycznych i podkreśla rolę komunikacji i norm kulturowych w kształtowaniu teorii. Filozoficzna głębia i powiązania z Heglem zwiększają jego wartość akademicką.

Niektórzy czytelnicy mogą uznać tekst za gęsty i trudny do strawienia, ze złożonym językiem i koncepcjami, które wymagają uważnej lektury, aby w pełni go zrozumieć. Abstrakcyjny charakter dyskusji może nie spodobać się wszystkim odbiorcom i może zniechęcić tych, którzy szukają bardziej praktycznych zastosowań.

(na podstawie 1 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Theory and Practice

Zawartość książki:

Teoria i praktyka jest jednym z najważniejszych dzieł Habermasa i jest powszechnie uznawana za klasykę współczesnej teorii społecznej i politycznej. Poprzez serię bardzo oryginalnych badań historycznych Habermas ponownie bada relacje między filozofią, nauką i polityką.

Zaczynając od klasycznej doktryny polityki opracowanej przez Arystotelesa, śledzi zmieniającą się konstelację teorii i praktyki poprzez prace Machiavellego, More'a, Hobbesa, Hegla i Marksa. Argumentuje, że wraz z rozwojem nowoczesnych nauk, polityka staje się coraz bardziej postrzegana jako dyscyplina techniczna zajmująca się problemami przewidywania i kontroli. W ten sposób polityka straciła swój związek z praktyczną kultywacją charakteru, czyli z praxis oświeconych obywateli.

Teoria i praktyka zawiera poważną ponowną ocenę pracy Marksa i statusu marksizmu jako formy krytyki. W ważnym rozdziale końcowym Habermas analizuje rolę rozumu i perspektywy teorii krytycznej we współczesnej cywilizacji naukowej.