Ten ostatni dom: A Retirement Memoir

Opinie czytelników

Książka „This Last House” autorstwa dr Janis P. Stout odzwierciedla jej podróż związaną z planowaniem i budową domu spokojnej starości, przeplataną osobistymi anegdotami na temat jej życia, rodziny i obowiązków. Ujmuje emocjonalne i fizyczne wyzwania związane z tworzeniem przestrzeni, która reprezentuje spokój i spełnienie na emeryturze, podkreślając powiązania między domami a życiem w nich.

⬤ Wciągająca i szczera opowieść, która rezonuje z czytelnikami rozważającymi przejście na emeryturę i znaczenie domu.
⬤ Osobisty wgląd w życie autorki, w tym jej rodzinną dynamikę i obowiązki, szczególnie w odniesieniu do jej niepełnosprawnego syna.
⬤ Połączenie praktycznych i emocjonalnych aspektów budowy domu i doświadczenia emerytalnego, co sprawia, że jest to przydatne dla osób o podobnych zainteresowaniach.

⬤ Niektórzy czytelnicy mogą uznać, że w książce brakuje szerszych refleksji na temat kwestii społecznych związanych z mieszkalnictwem, tracąc okazję do połączenia osobistych doświadczeń z szerszymi tematami.
⬤ Narracja może sprawić, że czytelnicy będą chcieli poznać więcej szczegółów na temat niektórych aspektów, takich jak sztuka zdobiąca dom i ich głębokie znaczenie.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

This Last House: A Retirement Memoir

Zawartość książki:

Pamiętniki są trudne, zwłaszcza gdy autor nie jest powszechnie znany. Ale Janis Stout podchodzi do tematu wspomnień z nowym i pomysłowym podejściem - organizuje swoje wspomnienia wokół domów, w których mieszkała. „Czasami”, napisała, »wyobrażam sobie moje życie jako długi rząd domów«. Domy, jak twierdzi, są metaforami struktur naszego życia, a domy Stout przewijają się przez ten pamiętnik wraz z refleksjami na temat pracy i emerytury, dobrych i złych małżeństw oraz ciszy, która pozwala zaangażować się w ważne ostatnie dzieło życia. Jak sama mówi, w każdym domu jest trochę inna - ale każdy dom ukształtował to, kim się stała, gdy przygotowywała się do przeprowadzki do ostatniego domu, domu emerytury.

Profesor college'u, matka czterech synów i żona, pisze o swoim wczesnym życiu przez pryzmat domów, w których mieszkała w czasie wydarzeń. Był tam skalny dom jej wczesnego dzieciństwa, z którego uciekła do nieudanego wczesnego małżeństwa, które urodziło jej synów. Inne domy obejmują jej determinację, by ukończyć studia i doktorat; jej troskę o syna, który jest niewidomy i ma uszkodzony mózg; i wreszcie nowe, szczęśliwe i trwałe małżeństwo.

Stout opowiada o planowaniu i budowie wymarzonego domu w górach Nowego Meksyku, gdzie ona i jej mąż, Loren, mieli zbudować nowe życie na emeryturze. A potem ich życie nagle się zmieniło, gdy problemy zdrowotne sprawiły, że dom stał się niepraktyczny. Nowy Meksyk nie był jednak ostatnim domem.