Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka jest zbiorem esejów omawiających różne zagadnienia filozoficzne związane z doświadczeniem, jaźnią i świadomością. Pisarstwo autora jest uważane zarówno za wciągające, jak i irytujące, z mieszanką wnikliwych punktów i chaotycznych argumentów. Choć książka oferuje wartościowe wprowadzenie do złożonych tematów, niektórzy czytelnicy uznają ją za trudną do śledzenia ze względu na jej strukturę i sposób prezentacji.
Zalety:Książka przedstawia interesujące kwestie filozoficzne i kwestionuje powszechne błędne przekonania na temat doświadczenia i jaźni. Pisarstwo autora jest wciągające i zabawne, dzięki czemu złożone tematy stają się przystępne. Praca ta może pobudzić intrygę i stanowi odskocznię do dalszych badań nad świadomością.
Wady:Struktura książki jest chaotyczna i nadmiernie opiera się na wyliczonych listach, co niektórzy czytelnicy uznają za irytujące i mylące. Fenomenologiczne podejście autora jest krytykowane jako oparte na osobistej introspekcji bez wystarczającej głębi. Niektórzy czytelnicy uważają, że argumenty nie są w pełni przekonujące lub jasne i brakuje konkretnych propozycji dotyczących szerszych kwestii metafizycznych.
(na podstawie 2 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Subject of Experience
Zawartość książki:
The Subject of Experience dotyczy jaźni, osoby. Ma formę serii esejów, które czerpią z literatury i psychologii, a także filozofii.
Galen Strawson omawia fenomenologię lub doświadczenie posiadania lub bycia sobą (Jaki jest charakter doświadczenia siebie? ) oraz fundamentalną metafizykę jaźni (Czy jaźń istnieje? Jeśli tak, to jaka jest jej natura? Jak długo trwają jaźnie? ): rozwija podejście do pytań metafizycznych na podstawie wyników badań fenomenologicznych. Argumentuje, że uzasadnione jest stwierdzenie, że istnieje coś takiego jak jaźń jako odrębna od istoty ludzkiej. Jednocześnie wyraża wątpliwości co do tego, jak długo jaźnie mogą trwać, o ile są odrębne od istot ludzkich.
Podnosi również wątpliwość, czy jaźń (a właściwie istota ludzka) może naprawdę stracić cokolwiek, umierając. Krytykuje popularną koncepcję narracyjnego "ja" i rozważa różnice między "Endurers" lub "Diachronic" ludźmi, którzy czują, że są tą samą osobą, gdy rozważają swoją przeszłość i przyszłość, a "Transients" lub "Episodic" ludźmi, którzy tego nie czują.
Rozważa zaimek pierwszoosobowy "ja" i szereg zagadek związanych ze zjawiskami samoodniesienia i samowiedzy. Analizuje koncepcje umysłu i tożsamości osobistej Locke'a, Hume'a i Kanta oraz argumentuje, że Locke i Hume zostali źle zrozumiani.
