Techniki obserwatora: O wizji i nowoczesności w XIX wieku

Opinie czytelników

Książka bada subiektywną naturę wizji technologicznej, koncentrując się w szczególności na tym, jak idee kulturowe i społeczne kształtują nasze postrzeganie obiektywnych narzędzi, takich jak kamery. Podważa tradycyjne oświeceniowe myślenie, które oddziela mit od nauki, argumentując, że wartości kulturowe są często niewidocznie osadzone w technologii.

Książka prezentuje głęboki wgląd w postrzeganie wizji i technologii, skutecznie historyzując koncepcje wzroku i obiektywności. Jest wysoce zalecana dla czytelników zainteresowanych akademickimi dyskusjami na te tematy. Kilku recenzentów uznało ją za prowokującą do myślenia i pouczającą, chwaląc jej znaczenie dla współczesnych mediów.

Styl pisania jest uważany za rozwlekły i może być trudny do strawienia dla zwykłych czytelników. Ponadto pojawiły się skargi dotyczące fizycznej jakości książki, a jeden z recenzentów zauważył, że jest ona cienka i słabo wydrukowana.

(na podstawie 6 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Techniques of the Observer: On Vision and Modernity in the Nineteenth Century

Zawartość książki:

Techniques of the Observer Jonathana Crary'ego dostarcza dramatycznie nowego spojrzenia na kulturę wizualną XIX wieku, ponownie oceniając problemy zarówno wizualnego modernizmu, jak i społecznej nowoczesności. Ta analiza historycznej formacji obserwatora jest fascynującym opisem prehistorii społeczeństwa spektaklu.

W Technikach obserwatora Jonathan Crary przedstawia radykalnie nowe spojrzenie na kulturę wizualną XIX wieku, ponownie oceniając problemy zarówno wizualnego modernizmu, jak i społecznej nowoczesności.

Odwracając konwencjonalne podejście, Crary rozważa problem wizualności nie poprzez badanie dzieł sztuki i obrazów, ale poprzez analizę historycznej konstrukcji obserwatora. Podkreśla, że problemy widzenia są nierozerwalnie związane z działaniem władzy społecznej i bada, w jaki sposób, począwszy od lat dwudziestych XIX wieku, obserwator stał się miejscem nowych dyskursów i praktyk, które umiejscawiały widzenie w ciele jako wydarzenie fizjologiczne. Crary wskazuje, że wraz z nagłym pojawieniem się optyki fizjologicznej opracowano teorie i modele "subiektywnego widzenia", które dały obserwatorowi nową autonomię i produktywność, jednocześnie umożliwiając nowe formy kontroli i standaryzacji widzenia.

Crary analizuje szereg różnorodnych prac z zakresu filozofii, nauk empirycznych i elementów wyłaniającej się masowej kultury wizualnej. Obszernie omawia znaczenie urządzeń optycznych, takich jak stereoskop i urządzenia prekinematograficzne, szczegółowo opisując, w jaki sposób były one produktem nowej wiedzy fizjologicznej. Pokazuje również, w jaki sposób te formy kultury masowej, zwykle określane jako "realistyczne", były w rzeczywistości oparte na abstrakcyjnych modelach widzenia i sugeruje, że mimetyczne lub perspektywiczne pojęcia widzenia i reprezentacji zostały początkowo porzucone w pierwszej połowie XIX wieku w różnych potężnych instytucjach i dyskursach, na długo przed modernistycznym malarstwem lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych XIX wieku.