Theatricality as Medium
Od czasu Poetyki Arystotelesa, zarówno teoria, jak i praktyka teatru rządzą się założeniem, że jest to forma reprezentacji zdominowana przez to, co Arystoteles nazywa mitem lub fabułą. Ta koncepcja teatru podporządkowała cechy związane z medium teatralnym, takie jak proces i miejsce inscenizacji, wymaganiom jednolitej narracji.
To czytelne, prowokujące do myślenia i multidyscyplinarne studium bada pisma teatralne, które kwestionują tę estetyczno-ogólną koncepcję i zamiast tego starają się pracować z samym medium teatralności. Począwszy od Platona, Samuel Weber śledzi niełatwe relacje między teatrem, etyką i filozofią poprzez Arystotelesa, głównych greckich tragików, Szekspira, Kierkegaarda, Kafkę, Freuda, Benjamina, Artauda i wielu innych, którzy rozwijają alternatywy dla dominujących narracyjno-estetycznych założeń dotyczących medium teatralnego.
Jego odczytania analizują również związek teatralności z wprowadzeniem mediów elektronicznych.
Media elektroniczne. Rezultatem jest pokazanie, że nowe media, dalekie od zerwania z charakterystyką inscenizacji na żywo, intensyfikują ambiwalencje dotyczące miejsca i tożsamości, które już działają w teatrze od czasów Greków.
Pochwały dla Samuela Webera: "Jakiego rodzaju pytanie jest przede wszystkim poszukiwaniem czegoś innego niż odpowiedź, którą można zmierzyć... w kategoriach poznawczych? Ci, którzy interesują się powiązaniami między współczesną filozofią a kulturą medialną, będą pod wrażeniem niezwykłej intelektualnej jasności i głębi, z jaką Weber formułuje... pytania, które stanowią dziś prawdziwe wyzwanie dla studiów kulturowych.... jednego z naszych najważniejszych krytyków i myślicieli kulturowych"--MLN.
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)