Taoizm: Rozwój religii

Opinie czytelników

Książka ta jest wysoko cenionym źródłem naukowym, które zapewnia erudycyjny przegląd rozwoju religii taoistycznej od jej filozoficznych początków po zorganizowane praktyki, śledząc ewolucję jej koncepcji i tematów. Napisana przez Isabelle Robinet, jest chwalona za swoją głębię i przejrzystość, co czyni ją obowiązkową lekturą dla poważnych studentów chińskiej historii religii.

⬤ Dobrze zbadany i kompleksowy przegląd taoizmu
⬤ jasne i zwięzłe wyjaśnienia
⬤ cenne zarówno dla naukowców, jak i zainteresowanych czytelników
⬤ kwestionuje popularne błędne przekonania na temat filozoficznego i religijnego taoizmu
⬤ obszerna bibliografia.

Może być zbyt złożona dla ogółu czytelników lub początkujących; może być uważana za ciężką treść naukową.

(na podstawie 5 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Taoism: Growth of a Religion

Zawartość książki:

Jest to przegląd historii taoizmu od około III wieku p.n.e. do XIV wieku n.e. Przez wiele lat zwyczajowo dzielono taoizm na taoizm filozoficzny i taoizm religijny. Autorka od dawna twierdzi, że jest to fałszywy podział i że taoizm religijny jest po prostu praktyką taoizmu filozoficznego. Postrzega taoizm przede wszystkim jako religię, a niniejsza praca śledzi rozwój taoizmu do momentu, w którym osiągnął on swoją dojrzałą formę (która pozostaje nienaruszona do dziś, choć z nowoczesnymi innowacjami).

Głównym celem tej historii taoizmu jest prześledzenie głównych linii jego doktrynalnej ewolucji, pokazanie spójności jego rozwoju, szerokiej gamy czynników, które pojawiły się w długim okresie rozłączonych epok, ciągłego wchłaniania zewnętrznych wkładów i postępu, który je integruje. Autor pokazuje, jak pewne powtarzające się tematy są traktowane na różne sposoby w różnych epokach i różnych sektach. Wśród tych tematów znajdują się Ostateczna Prawda, nieśmiertelność, Mędrzec, geneza i koniec świata, odpłata za dobre i złe uczynki, przedstawienia niebios i piekieł oraz związki między życiem a duchem, między życiem a śmiercią, między człowiekiem a społeczeństwem oraz między doświadczeniem mistycznym a społeczną formą religii.

Plan książki jest chronologiczny, ale chronologia jest nieco płynna, biorąc pod uwagę sposób, w jaki taoizm ewoluował; przyswajając nowe cechy w trakcie swojego rozwoju, nigdy nie przestał rozwijać starych. Tak więc sekta Niebiańskich Mistrzów, która jest chronologicznie pierwszą, która osiągnęła strukturę, jest traktowana na początku książki, chociaż istnieje do naszych czasów, a tradycja Shangqing ukształtowała się w IV wieku, chociaż jej lata świetności przypadały na okres Tang (618-907).