Tante Eva

Opinie czytelników

Tante Eva to powieść literacka osadzona w postkomunistycznym Berlinie, skupiająca się na życiu Evy, emerytowanej pielęgniarki zmagającej się z uzależnieniem, nostalgią i złożonymi relacjami rodzinnymi. Opowieść porusza tematy uwięzienia i rozpaczy, przedstawiając ponure spojrzenie na życie poprzez bogate studia postaci i zwięzłą prozę, choć w wolnym tempie z brakiem znaczącego rozwoju fabuły.

⬤ Bogate studia postaci i złożona dynamika rodzinna.
⬤ Mocna, zwięzła proza, która dobrze oddaje otoczenie.
⬤ Wciągające i głęboko klimatyczne przedstawienie postkomunistycznego Berlina.
⬤ Wciągająca dla czytelników, którzy cenią sobie mroczniejsze, filozoficzne historie.
⬤ Z powodzeniem oddaje wewnętrzny niepokój głównego bohatera i innych postaci.

⬤ Książka jest w przeważającej mierze ponura i brakuje w niej podnoszących na duchu wątków.
⬤ Tempo jest powolne, z dużym oczekiwaniem na rewelacje, które pojawiają się zbyt późno.
⬤ Wiele postaci jest mało sympatycznych i złożonych, co prowadzi do poczucia beznadziei.
⬤ Niektórych czytelników może zniechęcić użycie niemieckich dialogów.
⬤ Nie nadaje się dla tych, którzy szukają lekkiego lub szczęśliwego zakończenia.

(na podstawie 10 opinii czytelników)

Zawartość książki:

Kobietę i jej siostrzenicę łączą i rozdzielają miłości, pragnienia, frustracje i uzależnienia. Berlin Wschodni, kilka lat po upadku muru berlińskiego.

Eva, emerytowana pielęgniarka, przeżywa swój dzień na kombinacji stymulantów i tabletek nasennych, wina i brandy. Znajduje ulotną radość w amerykańskich płytach jazzowych i bluesowych oraz sporadycznych wizytach żonatego kochanka. Jej najbliższym towarzyszem jest sympatyczny nastoletni sąsiad.

Wtedy do Berlina przyjeżdża jej amerykańska siostrzenica, Maggie. Eva jest zachwycona - Maggie jest właśnie tą towarzyszką, której szukała.

Jednak szczęście zaczyna wymykać się Evie z rąk, gdy Maggie ujawnia swoje uzależnienie od narkotyków. Tante Eva to historia, która zręcznie obejmuje dziesięciolecia życia rodzinnego i historii Niemiec, wyobcowania, radości i rozczarowań. Jest to portret Berlina Wschodniego w latach po upadku muru oraz przeoczonej kobiety dążącej do szczęścia i przyjemności seksualnej.

To najlepsza jak dotąd książka Pauli Bomer, autorki, której twórczość Jonathan Franzen opisuje jako "jedne z najsurowszych i najpilniejszych tekstów, jakie pamiętam". "