Thus Have I Seen: Visualizing Faith in Early Indian Buddhism
Chociaż buddyzm jest często przedstawiany jako religia medytujących i filozofów, niektóre z najwcześniejszych pism zachowanych w Indiach oferują zupełnie inny portret praktykującego buddysty.
W indyjskich narracjach buddyjskich z pierwszych wieków naszej ery, większość świeckich praktyk religijnych nie polega na czytaniu, modleniu się czy medytowaniu, ale na wizualnym angażowaniu się w pewne rodzaje przedmiotów. Co więcej, te wizualne praktyki są przedstawiane jako podstawowy sposób kultywowania wiary, niezbędny warunek wstępny podążania buddyjską ścieżką duchową.
W Thus Have I Seen: Visualizing Faith in Early Indian Buddhism Andy Rotman analizuje te praktyki wizualne i to, w jaki sposób funkcjonują one jako rodzaj klucza szkieletowego do otwierania buddyjskich konceptualizacji świata i sposobów, w jakie należy się po nim poruszać. Analiza Rotmana opiera się głównie na historiach z Divyavadana (Boskie opowieści), jednego z najważniejszych zbiorów starożytnych buddyjskich narracji z Indii. Chociaż dyskursy Buddy są dobrze znane ze swoich początkowych słów "tak słyszałem" - ponieważ nauki buddyjskie zostały po raz pierwszy zachowane i przekazane ustnie - Divyavadana przedstawia zupełnie inny model rozpowszechniania buddyjskiej dharmy.
Wielbicielom nakazuje się patrzeć, a nie tylko słyszeć, a wizualne dziedzictwo i linie przekazu mają przewagę nad ich ustnymi odpowiednikami. Jak wyjaśnia Rotman, ta konfiguracja wizualna zasadniczo przekształca świat praktykującego buddyzm, zmieniając to, co widzi, w co wierzy i co robi.
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)