Opinie czytelników
Podsumowanie:AS LONG AS I KNOW YOU; THE MOM BOOK autorstwa Anne-Marie Oomen bada złożoną dynamikę relacji między matką a córką, szczególnie w obliczu wyzwań związanych z demencją i opieką. Autorka zastanawia się nad swoją trudną przeszłością z matką, podczas gdy rozwijają nową, głębszą więź podczas jej upadku. Pamiętnik jest naznaczony poetycką prozą i ma emocjonalny wpływ, dotykając uniwersalnych tematów miłości, straty, winy i żalu.
Zalety:Pamiętnik jest pięknie napisany, z poetyckim językiem i żywymi obrazami. Oferuje głęboko szczery i zrozumiały opis opieki i ewolucji relacji rodzinnych. Czytelnicy doceniają emocjonalną głębię i zdolność autora do uchwycenia złożoności miłości i straty. Książka dostarcza cennych spostrzeżeń i refleksji, które rezonują z tymi, którzy stoją przed podobnymi wyzwaniami ze starzejącymi się rodzicami.
Wady:Niektórzy czytelnicy stwierdzili, że styl pisania jest zbyt metaforyczny lub złożony, co może nie spodobać się każdemu. Kilka recenzji wskazuje na preferowanie bardziej prostego sposobu opowiadania historii. Dodatkowo, emocjonalnie naładowana treść może być ciężka i może nie być odpowiednia dla osób szukających lżejszego materiału do czytania.
(na podstawie 9 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
As Long as I Know You: The Mom Book
Zawartość książki:
Pisarka Pam Houston kiedyś to podsumowała: „Miłe historie o matkach-córkach są tuzinem; historie o matkach-córkach z bólem w dupie to te, które nas chwytają”. As Long as I Know You to fascynująca lektura dla każdego dorosłego zmagającego się z żyjącym starszym, który może być również wrzodem na tyłku, a zwłaszcza dla każdego czytelnika, który chce delikatnego spojrzenia na śmiertelne połączenie demencji i buntu.
As Long as I Know You opowiada o podróży Anne-Marie Oomen do ostatecznego poznania swojej matki, a także o rozdzierającej serce utracie jej ogromnych możliwości. Bada, jak humor i współczucie rozwijają się z opóźnieniem między matką i córką, które nie przepadają za sobą. To osobista mapa do odnalezienia matki, która być może była tam przez cały czas, a następnie utraty jej ponownie w czasie Covid.
Gdy miliony kobiet takich jak matka Oomen dożywają sędziwego wieku i stają się „najstarszymi ze starych”, ich miliony córek (a czasem synów) muszą wejść na pokład, angażując się w opiekę, którą mogą powitać tak, jak powitaliby uderzenie w dziurę wielkości półciężarówki. To, w jaki sposób rodzina podejmuje decyzje dotyczące tej dziury, w jaki sposób opieka jest kontynuowana lub nie, w jaki sposób traktowany jest dobytek - tak naprawdę nikt nie chce garnka - i jak relacje zmieniają się i ewoluują (lub nie), ta historia jest uniwersalna.
