Szukaj mnie, a zniknę: opowiadania

Opinie czytelników

Recenzje podkreślają zawiłą fabułę Johna Edgara Widemana, która przeplata osobiste i historyczne narracje, badając tematy życia czarnoskórych Amerykanów poprzez fragmentaryczny i eksperymentalny styl narracji. Podczas gdy niektórzy czytelnicy doceniają głębię, złożoność i poetycki charakter jego pisarstwa, inni uważają, że jest ono trudne do naśladowania ze względu na jego niekonwencjonalną strukturę.

Pisarstwo Widemana jest chwalone za głębię, piękną prozę i emocjonalny oddźwięk tematów związanych z życiem czarnoskórych Amerykanów. Historie opisywane są jako głębokie i prowokujące do myślenia, oferując unikalne połączenie historii osobistej i zbiorowej. Wielu recenzentów docenia walory literackie i kunszt podejścia Widemana.

Niektórzy czytelnicy uważają, że styl pisania jest trudny do naśladowania, z nagłymi zmianami, które pozostawiają ich zdezorientowanych lub niespełnionych. Fragmentaryczna narracja i elementy strumienia świadomości mogą stanowić wyzwanie dla tych, którzy nie są przyzwyczajeni do takiej eksperymentalnej fikcji, co skutkuje problemami z dostępnością dla niektórych odbiorców.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Look for Me and I'll Be Gone: Stories

Zawartość książki:

Od Johna Edgara Widemana, "mistrza, który śmiało obala to, czym może być opowiadanie" ("Publishers Weekly"), pochodzi oszałamiający zbiór opowiadań, który obejmuje szereg tematów, od Michaela Jordana po Emmetta Tilla, od wspomnień z dzieciństwa po ostatni dzień w więziennej celi.

Czterdzieści lat po opublikowaniu pierwszego zbioru opowiadań Johna Edgara Widemana, nadal tworzy on nowe historie najwyższego kalibru i aktualności. W swoim szóstym zbiorze opowiadań powraca do tematów, które przepełniały jego twórczość przez całą karierę: rodziny, straty, systemu karnego, Pittsburgha, życia fizycznego i emocjonalnego, sztuki i pamięci.

Opowiadania obejmują "Separation", które zaczyna się od chłopca stojącego samotnie obok trumny swojego dziadka, przechodząc do sceny, w której babcia narratora płaci przedsiębiorcy pogrzebowemu cotygodniowe raty za cenę trumny. "Arizona", która ukazała się w The New Yorker, napisana jest w formie listu do piosenkarza Freddiego Jacksona, którego piosenka "You Are My Lady" wchodzi do opowieści przez radio samochodowe - samochód, który przewozi syna narratora i jego prawników do celi więziennej w Arizonie. "Atlanta Murders" rozważa "Evidence of Things Not Seen" Jamesa Baldwina, napisane o morderstwach dzieci w Atlancie w latach 1979-1981, zaczynając od żartu "dlaczego kurczak przeszedł przez ulicę", który przybiera mroczny obrót.

Nigdy nie zadowalając się po prostu opowiedzeniem historii - z pisarstwem, które jest "warstwowe i przeplatane... rozumiejąc, że perspektywa jest różna, zróżnicowana" ("The New Statesman") - Wideman nadal forsuje formę, z historiami w historiach, zdaniami, które wznoszą się jak jazzowe solo z każdą klauzulą łączącą, głosami, które odzwierciedlają to, kim jest i skąd pochodzi, oraz eksploracją czasu, która splata przeszłość i teraźniejszość. Czy to historyczne, czy współczesne, intymne czy ekspansywne, opowiadania reprezentują najnowsze dzieło cenionego amerykańskiego pisarza, którego innowacyjność, wyobraźnia i intelekt "dowodzą jego ciągłej witalności... z wigorem i duszą" ("Entertainment Weekly").