Sztuka jako doświadczenie żywego ciała / L'art comme experience du corps vivant: Dialog Wschód/Zachód / Un dialogue Orient/Occident

Oryginalny tytuł:

Art as experience of the living body / L'art comme experience du corps vivant: An East/West dialogue / Un dialogue Orient/Occident

Zawartość książki:

Książka analizuje dynamiczną relację między sztuką a subiektywną świadomością, kierując się podejściem fenomenologicznym, pragmatystycznym i enaktywistycznym.

Przedstawia nowe podejście do roli ciała w sztuce, nie jako obiektu spekulatywnego lub materiału symbolicznego, ale jako żywego źródła wyobraźni. Zawiera teoretyczne rozważania i studia przypadków zaczerpnięte z różnych praktyk artystycznych (sztuki wizualne, teatr, literatura i muzyka), zachodnich i wschodnich, z których te ostatnie dotyczą Chin, Indii i Japonii.

Wkłady te pozwalają nam ożywić debatę na temat ucieleśnionego poznania i estetyki, wykorzystując teorię - filozofię, historię sztuki, neuronaukę - oraz osobiste doświadczenia autorów jako artystów lub widzów. Zgodnie z Husserlowską metodą „redukcji” i pragmatystyczną introspekcją, postulują oni, że słuchanie wrażeń cielesnych - skurczów, uderzeń serca, impulsywnych ruchów, orientacji oczu - może rozwikłać wątek podświadomego doświadczenia, zarówno aktywnego, jak i afektywnego, które pojawia się w spotkaniu podmiotu z dziełem sztuki, spotkaniu, które za Johnem Deweyem uważamy za studium przypadku dla życia w ogóle.

Książka analizuje dynamiczną relację między sztuką a subiektywną świadomością, wykorzystując podejście fenomenologiczne, pragmatystyczne i enaktywne. Jej celem jest przedstawienie nowego podejścia do roli ciała w sztuce, nie jako obiektu spekulatywnego czy materiału symbolicznego, ale jako żywego źródła wyobraźni. Wkład teoretyczny i studia przypadków pochodzą z różnych praktyk artystycznych (sztuki wizualne, teatr, literatura i muzyka), zarówno zachodnich, jak i wschodnich, przy czym te ostatnie dotyczą Chin, Indii i Japonii.

Podążając za Husserlowską metodą redukcji, odzwierciedlającą pragmatystyczną introspekcję, teksty pokazują, że słuchanie wrażeń cielesnych - skurczów, bicia serca, impulsywnych ruchów, orientacji oczu - wprowadzanych w grę przez pracę, pozwala nam rozwikłać wątek nieświadomego doświadczenia, zarówno kinestetycznego, jak i afektywnego, które pojawia się w spotkaniu podmiotu z dziełem sztuki, spotkaniu rozumianym, na sposób Deweya, jako podręcznikowy przypadek życia w ogóle.