Sztuka budowania miast: Budowanie miasta zgodnie z jego artystycznymi podstawami

Opinie czytelników

Recenzje książki podkreślają jej historyczne znaczenie i estetyczną perspektywę planowania urbanistycznego, ale także wskazują na kwestie związane z jakością jej przedruku i ilustracji.

Książka jest uważana za świetną i wpływową, szczególnie ze względu na artystyczne podejście do projektowania urbanistycznego. Wiele osób docenia przystępną cenę i wnikliwą treść, polecając ją osobom zainteresowanym rozwojem miast. Pozytywne recenzje chwalą doskonałą obsługę i estetykę książki jako prezentu dla architektów i urbanistów.

Niektórzy recenzenci krytykują reprint za to, że jest rozczarowujący, zauważając, że nie jest wydrukowany w kolorze i ma niedoskonałości typowe dla reprodukcji niskiej jakości. Istnieją obawy dotyczące niskiej jakości ilustracji, a niektórzy uważają, że porady zawarte w książce nie mają zastosowania do współczesnych wyzwań miejskich.

(na podstawie 12 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Art of Building Cities: City Building According to Its Artistic Fundamentals

Zawartość książki:

Camillo Sitte (1843-1903) był znanym austriackim architektem, malarzem i teoretykiem, który wywarł ogromny wpływ na rozwój urbanistyki w Europie i Stanach Zjednoczonych. Publikacja w Wiedniu w maju 1889 r.

książki „Der Stadtebau nach seinen künstlerischen Grundsatzen” („Sztuka budowania miast”) zapoczątkowała nową erę w germańskim planowaniu miast. Sitte ostro skrytykował obecny nacisk na szerokie, proste bulwary, place publiczne zaaranżowane głównie dla wygody ruchu ulicznego oraz wysiłki zmierzające do pozbawienia głównych publicznych lub religijnych zabytków przylegających do nich mniejszych struktur, uważanych za obciążające takie pomniki przeszłości. Zamiast tego Sitte zaproponował podążanie za tym, co uważał za cele projektowe tych, których ulice i budynki ukształtowały średniowieczne miasta.

Opowiadał się za zakrzywionymi lub nieregularnymi liniami ulic, aby zapewnić stale zmieniające się widoki. Wzywał do tworzenia skrzyżowań w kształcie litery T, aby zmniejszyć liczbę możliwych konfliktów między strumieniami poruszającego się ruchu.

Wskazał na zalety tak zwanych „placów turbinowych” - przestrzeni obywatelskich obsługiwanych przez ulice wchodzące w taki sposób, że przypominają one w planie koło zębate. Jego nauki stały się powszechnie akceptowane w Austrii, Niemczech i Skandynawii, a w mniej niż dekadę jego styl projektowania urbanistycznego został przyjęty jako norma w tych krajach.