Szkoła dla głupców

Opinie czytelników

W recenzjach podkreśla się, że „Szkoła dla głupców” jest godnym uwagi rosyjskim klasykiem współczesności, charakteryzującym się wciągającym stylem narracji i głębokimi odniesieniami kulturowymi. Chociaż jest chwalona za pomysłowe metafikcje i kunszt językowy, niektórzy czytelnicy wyrażają rozczarowanie przystępnością jej tłumaczenia i podstawowymi tematami.

Książka uznawana jest za jedną z najlepszych rosyjskich powieści, charakteryzującą się doskonałym tłumaczeniem i pomysłową metafikcją. Wielu czytelników docenia jej złożoną narrację i głębię odniesień kulturowych, polecając ją tym, którzy lubią literackie wyzwania. Pozytywnie oceniane są także poetycki język i stylistyczna elegancja książki.

Niektórzy recenzenci uznali tłumaczenie za niedostateczne, zwłaszcza jeśli chodzi o oddanie gry słów i niuansów stylistycznych oryginalnego tekstu. Pojawiły się skargi dotyczące fizycznego stanu książki, takie jak nieprzyjemny zapach spowodowany złym opakowaniem. Co więcej, niektórzy czytelnicy uważali, że tematy były trudne do zaangażowania i wyrazili obawy dotyczące reprezentacji kobiet i głosu autora. Ogólnie rzecz biorąc, zgłaszano doświadczenia dezorientacji i rozczarowania.

(na podstawie 8 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

A School for Fools

Zawartość książki:

Na przemian liryczna i filozoficzna, dowcipna i zaskakująca, Szkoła dla głupców przeczy wszelkim oczekiwaniom wobec powieści. Znajdziemy tu nie jednego wiarygodnego narratora, ale dwóch "niewiarygodnych" narratorów: młodego mężczyznę, który jest uczniem "szkoły dla głupców" i jego sobowtóra.

To, co zaczyna się jako zaduma (z częstymi przerwami), staje się rodzajem baśniowego poszukiwania nie złota czy małżeństwa, ale samopoznania. Prądy świadomości płynące przez powieść są namiętne i głębokie.

Wspomnienia z dzieciństwa spędzonego w daczy współistnieją z teraźniejszością, zmarli żyją, a ukochana jest obecna na wietrze. Oto opowieść albo o szaleństwie, albo o życiu wyobraźni w rozmowie z rozumem, przekraczająca granice języka; według słów Vladimira Nabokova, "czarująca, tragiczna i wzruszająca książka".