Szkice szpitalne

Opinie czytelników

„Szkice szpitalne” Louisy May Alcott zapewniają wyjątkowy wgląd w jej doświadczenia jako pielęgniarki podczas wojny secesyjnej, łącząc humor z ponurymi realiami wojennej opieki medycznej. Książka, pierwotnie oparta na listach, które Alcott pisała do domu, uchwyciła zarówno chaotyczne chwile, jak i przejmujące interakcje z rannymi żołnierzami. Chociaż oferuje szczere spojrzenie na jej służbę, styl pisania może wydawać się przestarzały i czasami brakuje mu spójności.

⬤ Wciągający i humorystyczny styl pisania.
⬤ Oferuje osobiste i historyczne spojrzenie na pielęgniarstwo podczas wojny secesyjnej.
⬤ Podkreśla współczucie okazywane przez pielęgniarki i ludzkie żniwo wojny.
⬤ Urzekające anegdoty o jej podróży i doświadczeniach.
⬤ Odpowiednia zarówno dla ogółu czytelników, jak i osób szczególnie zainteresowanych historią wojny secesyjnej.

⬤ Niektórzy czytelnicy uznali prozę za rozwlekłą i przestarzałą.
⬤ Skupienie się na podróży i logistyce czasami przyćmiewa jej doświadczenia pielęgniarskie.
⬤ Mała czcionka książki może być trudna do odczytania.
⬤ Brak jasności i kontekstu w niektórych odniesieniach lub anegdotach.
⬤ Niektórzy mogą uznać ją bardziej za broszurę niż wyczerpującą książkę.

(na podstawie 46 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Hospital Sketches

Zawartość książki:

W listopadzie 1862 roku Louisa May Alcott (1832-1888) zgłosiła się jako pielęgniarka-ochotniczka do Komisji Sanitarnej, której zadaniem była opieka nad coraz liczniejszymi ofiarami wojny secesyjnej. Od 13 grudnia 1862 r.

do 21 stycznia 1863 r. panna Alcott służyła w szpitalu Union Hotel w Georgetown w Dystrykcie Kolumbii, gdzie ostatecznie zachorowała na tyfus i zapalenie płuc i prawie umarła.

Ta książka jest jej relacją z podróży na południe od Concord i sześciu tygodni spędzonych w wojennej stolicy kraju. Nadając sobie fantazyjne imię "Tribulation Periwinkle", wniosła do swojego tematu zarówno humor, jak i patos, dzięki czemu ta relacja z pierwszej ręki o absolutnych okropnościach XIX-wiecznego szpitala wojennego wydaje się mniej szokująca i bardziej docenia poświęcenie rannych wojowników i ich rodzin.