Syryjski pył: Reportaże z serca wojny

Opinie czytelników

Książka zbiera pozytywne recenzje za intensywny i wciągający portret syryjskiego konfliktu, w szczególności Aleppo. Czytelnicy uważają ją za trzymającą w napięciu lekturę, która wywołuje silne emocje. Książka spotyka się jednak również z krytyką ze względu na brak politycznej głębi i powtarzalność narracji, co sugeruje, że choć jest to ważna relacja, powinna zostać uzupełniona o inne spojrzenia na sytuację w Syrii.

⬤ Porywający i wciągający tekst
⬤ mocna i emocjonalna narracja
⬤ oferuje ważny wgląd w okropności wojny
⬤ polecany dla tych, którzy chcą zrozumieć syryjski kryzys
⬤ chwalony za autentyczność i reportaże z pierwszej linii frontu.

⬤ Może być bolesny i trudny do przeczytania ze względu na treść
⬤ niektórzy uważają, że jest powtarzalny
⬤ krytyka braku szerszego kontekstu politycznego
⬤ zasugerował, że nie powinien być jedynym źródłem informacji o Syrii.

(na podstawie 13 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Syrian Dust: Reporting from the Heart of the War

Zawartość książki:

21 sierpnia 2013 r.: atak bronią chemiczną na przedmieściach Damaszku przypomina światu o istnieniu wojny w Syrii. Setki dziennikarzy z każdego zakątka świata spieszą na granicę, ale odjeżdżają rozczarowani, gdy Obama decyduje się nie bombardować. Pozostawiają za sobą 200 000 szacowanych ofiar i ponad połowę populacji liczącej 22 miliony ludzi rozproszonych lub schronionych w pobliskich krajach: według ONZ jest to najgorszy kryzys humanitarny od czasów II wojny światowej.

Francesca Borri jest jedną z nich. Ale ona nie odchodzi. Ma trzydzieści lat. Przez wiele miesięcy relacjonuje bitwę o Aleppo jako niezależna reporterka. I szybko zdaje sobie sprawę, że relacjonowanie wojny to ukrywanie się z dziesiątkami kobiet i dzieci, a nawet niemowlęciem, które urodziło się tam, w grobie, "kawałku ziemi pod ziemią, który jest tak drogi jak trzy domy" lub szukanie czegokolwiek, co można spalić dla ciepła, "złamanego kapcia, plastikowej ręki zabawki" lub pomylenie krwawych figur czaszki z gruzem. Zgłaszanie wojny to także spotykanie się z urzędnikami, którzy bardziej martwią się plamą śniegu na swoich zegarkach niż ludźmi, którym mają pomagać. To tłumaczenie tego, co dzieje się w Aleppo dziennikarzom, którzy byli tam tylko raz, na wakacjach, i kupili dywan. To ryzykowanie życia z powodu zazdrości kolegi reportera. To także marzenie o jeździe nocą z otwartymi oknami, o pamiętaniu niemożliwych drobiazgów, szczególnego światła tego dnia w kawiarni na plaży, kiedy byłeś dzieckiem, oczu ludzi, których kochasz, wszystkich drobnych prostych radości, które można stracić w jednej chwili.

Syrian Dust to surowa i mocna relacja z syryjskiej wojny, która rzuca czytelnika w sam jej środek, bez żadnego schronienia.