Symfonia pożegnalna

Opinie czytelników

Książka jest autobiograficzną powieścią, która analizuje doświadczenia życia gejów od lat 60. do kryzysu AIDS, uchwycając surowy i namacalny opis miłości, straty i wyzwolenia. W ten sposób odzwierciedla głębokie historyczne i osobiste tematy, jednocześnie pokazując umiejętne pisanie i emocjonalną głębię, chociaż niektórzy czytelnicy uważają, że narracja jest długa i meandrująca.

⬤ Piękny i przejmujący tekst, który zanurza czytelników w gejowskim doświadczeniu.
⬤ Szczera i przejrzysta narracja, która porusza istotne kwestie w społeczności gejowskiej, zwłaszcza związane z kryzysem AIDS.
⬤ Urzekające relacje między postaciami i emocjonalna głębia, szczególnie w zakresie dynamiki rodzinnej i straty.
⬤ Istotna i historyczna perspektywa życia gejów w kluczowych dekadach.
⬤ Wciągający styl literacki, który wywołuje silne obrazy zmysłowe i reakcje emocjonalne.

⬤ Niektórzy czytelnicy uważali, że narracja jest rozwlekła, zbyt długa i brakuje jej wyraźnej fabuły.
⬤ Istnieją sekcje opisane jako przyziemne lub nudne, co prowadzi do oderwania się od emocjonalnego ciężaru historii.
⬤ Opisy seksu i miłości były postrzegane jako zimne, płaskie lub akademickie, ograniczając wpływ emocjonalny.
⬤ Zmiana stylu pisania w porównaniu z poprzednimi książkami trylogii była postrzegana jako zmniejszenie lirycznego piękna, przez co dla niektórych była mniej przekonująca.
⬤ Dla niektórych czytelników książka może wydawać się pobłażliwa lub nadmiernie introspektywna.

(na podstawie 30 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Farewell Symphony

Zawartość książki:

Po A Boy's Own Story (obecnie klasyka amerykańskiej fikcji) i wysoko ocenianym The Beautiful Room Is Empty, oto niecierpliwie oczekiwany ostatni tom przełomowej autobiograficznej trylogii Edmunda White'a.

Nazwany na cześć dzieła Haydna, w którym instrumentaliści opuszczają scenę jeden po drugim, aż pozostają tylko pojedyncze skrzypce, jest to historia mężczyzny, który przeżył większość swoich przyjaciół. Po upływie sześciu miesięcy od śmierci swojego kochanka wyrusza w podróż wspomnień, która opowie o jego walce o zostanie pisarzem i odkryciu, co to znaczy być gejem. Jego dowcipna, konwersacyjna narracja przenosi nas z lat 60. do bliskiej teraźniejszości, od ostro erotycznych scen na zapleczach nowojorskich klubów, przez epizody rzadkiej wesołości na salonach Paryża, po chwile rodzinnej prawdy na amerykańskim Środkowym Zachodzie. Po drodze zapierająca dech w piersiach różnorodność osobistych powiązań - i bliskich porażek - powoli buduje świadomość transformującej mocy prawdziwej przyjaźni, miłości i straty, której kulminacją jest niezatarte doświadczenie z umierającym mężczyzną. A gdy strumień pamięci przenosi nas w czasie, przestrzeni i społeczeństwie, wspaniale zrealizowana historia jednego człowieka obejmuje całe pokolenie.

Wysublimowanie zabawna, a jednocześnie elegijna, pełna bezlitosnych, przenikliwych obserwacji społecznych, a jednocześnie przepełniona mądrością i głęboko odczuwanym współczuciem, Symfonia pożegnalna jest triumfem refleksji i ekspresyjnej elegancji. To także oszałamiająca i całkowicie oryginalna panorama życia gejów w ciągu ostatnich trzydziestu lat - ukoronowanie osiągnięć jednego z naszych najlepszych pisarzy.