Świetlista sieć: Eseje o nauce i religii

Opinie czytelników

Książka Barbary Brown Taylor „The Luminous Web” bada związek między nauką a teologią, przedstawiając przemyślaną i przystępną dyskusję, która przemawia zarówno do osób poszukujących duchowości, jak i zwykłych czytelników. Choć chwalona za elokwencję i wnikliwość, niektórzy czytelnicy znajdują naukowe nieścisłości i debatują nad integracją perspektywy naukowej i teologicznej.

⬤ Przystępny styl pisania, odpowiedni dla nie-naukowców i teologów-amatorów.
⬤ Prowokujące do myślenia i elegancko napisane eseje, które inspirują ciekawość.
⬤ Z powodzeniem łączy naukę i duchowość, sugerując wzajemne powiązania w obu sferach.
⬤ Zachęca do dyskusji w grupie i zbiorowego zgłębiania pojęć.

⬤ Niektóre interpretacje naukowe są uważane za niedokładne lub zbyt uproszczone przez bardziej doświadczonych czytelników.
⬤ Brak ustrukturyzowanego przewodnika do dyskusji grupowych.
⬤ Niektórzy uznali, że integracja nauki i wiary jest zbyt słaba, aby przekonać sceptyków, co prowadzi do poczucia chaotycznego przepływu.

(na podstawie 64 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Luminous Web: Essays on Science and Religion

Zawartość książki:

W tych esejach na temat dialogu między nauką a wiarą chrześcijańską Barbara Brown Taylor opisuje swoją podróż jako kaznodzieja, dowiadując się, czego wgląd w fizykę kwantową, nową biologię i teorię chaosu może nauczyć osobę wierzącą.

Próbuje odkryć, dlaczego naukowcy brzmią jak poeci i dlaczego fizycy używają języka wyobraźni, niejednoznaczności i tajemnicy, które można znaleźć również w Piśmie Świętym. Wyjaśniając, dlaczego Kościół powinien dbać o nowe spostrzeżenia nauki, Taylor sugeruje sposoby, w jakie możemy wypełnić lukę między duchem a materią, między tym, co święte, a tym, co świeckie.

Żyjemy pośród „sieci stworzenia”, gdzie nic nie jest bez konsekwencji i gdzie wszystkie rzeczy współistnieją, nawet w taki sposób, że każdy z nas zmienia świat, czy o tym wiemy, czy nie. W tej świetlistej sieci wiara i nauka łączą się na jednej ścieżce, starając się poznać te same prawdy o życiu we wszechświecie. „Przez chwilę”, pisze Taylor, ”widzimy przez ciemne szkło.

Żyjemy w iluzji, że wszyscy jesteśmy odrębnymi „ja”. Kiedy mgła w końcu się rozjaśni, będziemy wiedzieć, że jest tylko Jeden”.