Opinie czytelników
Podsumowanie:„The World Keeps Ending, and the World Goes On” Franny Choi to potężny zbiór poezji poruszający tematy odporności, społeczności i przetrwania w chaosie. Czytelnicy chwalą jej liryczne piękno i emocjonalną głębię, odzwierciedlającą wspólne zmagania marginalizowanych głosów w zmieniającym się świecie. Niektórzy jednak uważają ją za intensywną i wymagającą, potencjalnie przytłaczającą dla zwykłego czytelnika.
Zalety:⬤ Liryczny i piękny tekst
⬤ Głęboka eksploracja tożsamości, społeczności i odporności
⬤ Mocna refleksja na temat wspólnych zmagań zmarginalizowanych ludzi
⬤ Intensywny wpływ emocjonalny, który rezonuje z aktualnymi kwestiami społecznymi
⬤ Wyzywające, ale prowokujące do myślenia
⬤ Wyjątkowe pojedyncze wiersze, które składają się na spójny zbiór.
Wady:⬤ Dla niektórych czytelników zbyt smutna lub intensywna do swobodnej lektury
⬤ # Trudna do zrozumienia dla osób z zaburzeniami uwagi
⬤ # Tematy mogą być przytłaczające dla niektórych odbiorców
⬤ # Nie nadaje się do czytania we wszystkich sytuacjach, takich jak ciche chwile lub z dziećmi.
(na podstawie 11 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
The World Keeps Ending, and the World Goes on
Zawartość książki:
Uznana za najbardziej oczekiwaną książkę przez: LitHub * Vulture * Time * A PW 2022 Holiday Gift Pick
Od uznanej poetki Franny Choi pochodzi zbiór poezji dla końców światów - przeszłości, teraźniejszości i przyszłości. Trzecia książka Choi zawiera wiersze o historycznych i zbliżających się apokalipsach, wraz z rozważaniami na temat naszych wzajemnych obowiązków i wizjami naszego zbiorowego przetrwania.
Wielu nazwało nasze czasy dystopijnymi. Ale The World Keeps Ending, and the World Goes On przypomina nam, że apokalipsa już nadeszła na niezliczone sposoby dla zmarginalizowanych ludzi.
Z liryczną i tonalną zręcznością wiersze te obracają się w czasie - od koreańskich kobiet do towarzystwa podczas II wojny światowej, przez przepaść kryzysu klimatycznego, po dzieci wędrujące po muzeum w przyszłości. Wiersze te eksplorują narracyjne dystanse i queerową linearność, badając mikroskopijne skale, zanim wzniosą się w kierunku uniwersalności. Zmagając się z codziennymi smutkami i dystansami tego apokaliptycznego świata, Choi wyobraża sobie również, jak mogłaby wyglądać wspólnota - między Czarnymi, Azjatami i innymi zmarginalizowanymi społecznościami, między żywymi organizmami, między dziećmi klęski i podboju. Łącząc charakterystyczną dla Choi spekulatywną wyobraźnię z jeszcze większą muzykalnością niż jej poprzednie prace, The World Keeps Ending, and the World Goes On ostatecznie wytycza nowe ścieżki w kierunku nadziei w zaświatach i wizji naszego zbiorowego przetrwania.
