Strzelec moździerzowy na froncie wschodnim: Wspomnienia dr Hansa Rehfeldta, tom 1: Od moskiewskiej ofensywy zimowej do operacji Zitadelle

Opinie czytelników

Książka stanowi szczegółową i osobistą relację z doświadczeń młodego niemieckiego żołnierza na froncie wschodnim podczas II wojny światowej, ukazując zarówno brutalność wojny, jak i przyziemne realia, z którymi borykają się żołnierze. Jest chwalona za autentyczność i brak ideologicznych uprzedzeń, co czyni ją cenną lekturą dla entuzjastów historii.

Autentyczna relacja z pierwszej ręki, dobrze napisana i wciągająca narracja, szczegółowe opisy trudów, zapewnia wgląd w perspektywę żołnierza, łatwa do odczytania, wysoce zalecana dla miłośników historii, zawiera osobiste anegdoty i doświadczenia.

Papierowa oprawa z dużą ilością obrazów, co skutkuje mniejszą zawartością, wydana w dwóch tomach, co może wydawać się niepotrzebne, niektóre błędy techniczne, sporadyczne znudzenie z powodu powtarzających się wpisów w dzienniku.

(na podstawie 67 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Mortar Gunner on the Eastern Front: The Memoir of Dr Hans Rehfeldt, Volume 1: From the Moscow Winter Offensive to Operation Zitadelle

Zawartość książki:

Wyczerpująca relacja z pamiętników żołnierza, który często był bliski śmierci, ale jakimś cudem przeżył.

Po uzyskaniu matury w 1940 r. Rehfeldt zgłosił się na ochotnika do Armii Pancernej, ale został przeszkolony w zakresie ciężkiego moździerza i ciężkiego karabinu maszynowego w Dywizji Grossdeutschland.

Był na froncie od 1941 roku, walcząc o miasto Tula, na południe od Moskwy. Walcząc w mroźnych warunkach, przy najniższej temperaturze -52℃.

Opisy niedostatku są żywe i przerażające. Nie mając zimowych ubrań, uciekali się do tych zabranych z sowieckich zwłok.

Jednak w 1942 roku, walcząc pod Oriel, jego batalion poniósł ciężkie straty i został rozwiązany. Chory na odmrożone nogi Rehfeldt był leczony w szpitalu, a po wyzdrowieniu został wysłany na front.

Po kilku bitwach (Werch, Bolchov) jego batalion ponownie poniósł ciężkie straty i został połączony. W agonii z powodu poważnych odmrożeń nóg, Rehfeldt przeciwstawił się przeciwnościom losu i zadziwił swojego chirurga, gdy ponownie zaczął chodzić. W 1942 roku został awansowany ze strzelca na szeregowego żołnierza, a w 1943 roku na kaprala za odwagę w polu.

Otrzymał liczne odznaczenia, w tym Odznakę za Rany i Odznakę Szturmową Piechoty.

W dniu 3 maja 1945 r. został schwytany przez siły amerykańskie i był przetrzymywany jako jeniec wojenny przez miesiąc w obozie w Waschow przed internowaniem w Holstein, skąd został zwolniony w lipcu 1945 r. po wyrażeniu zgody na pracę na roli. W grudniu 1945 r. rozpoczął studia weterynaryjne, które stały się jego przyszłą karierą.

Ta zdumiewająca opowieść o człowieku, który wciąż odradzał się po tym, jak był bliski śmierci, jest świadectwem determinacji i siły ducha autora.