Strzelanie strzałami i miotanie błotem: Custer, prasa i Mały Bighorn

Opinie czytelników

Książka zawiera szczegółową, wnikliwą analizę relacji prasowych otaczających bitwę nad Little Bighorn, jednocześnie obalając mity otaczające generała Custera i jego dziedzictwo. Łączy historyczne narracje prasowe ze współczesnymi kwestiami w mediach i polityce, dzięki czemu jest istotna dla współczesnych czytelników.

Wciągająca opowieść, skrupulatne badania, wnikliwe lekcje historyczne, dobrze napisane i udokumentowane, oferuje unikalne spojrzenie na relacje prasowe z bitwy Custera, łączy wydarzenia z XIX wieku z obecnymi sytuacjami medialnymi.

Książka może zacierać granice między literaturą faktu a podręcznikiem dla absolwentów, potencjalnie powodując dezorientację niektórych czytelników co do jej przeznaczenia.

(na podstawie 5 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Shooting Arrows and Slinging Mud: Custer, the Press, and the Little Bighorn

Zawartość książki:

Porażka George'a Armstronga Custera i Siódmej Kawalerii w bitwie pod Little Bighorn była wielką wiadomością w 1876 roku. Relacje z bitwy w gazetach zapoczątkowały gorące debaty na temat tego, czy rząd USA powinien zmienić swoją politykę wobec amerykańskich Indian i kto ponosi winę za przegraną armii - ten ostatni argument rozpala namiętności do dziś. W Shooting Arrows and Slinging Mud James E. Mueller opiera się na wyczerpujących badaniach gazet z epoki, aby zbadać relacje prasowe ze słynnej bitwy. Analizując szeroki zakres relacji - niektóre ponure, niektóre ostrożne, niektóre nawet przeplatane humorem - Mueller oferuje unikalne spojrzenie na dramatyczne wydarzenia, które tak wstrząsnęły amerykańską opinią publiczną.

Wśród wielu mitów otaczających Little Bighorn jest to, że ówcześni dziennikarze byli niekompetentnymi hakerami, którzy w odpowiedzi na oszałamiającą wiadomość o porażce Custera wezwali do krwiożerczej zemsty na Indianach i przedstawili "chłopca generała" jako czarującego bohatera, który poniósł męczeńską śmierć. Mueller twierdzi inaczej, wyjaśniając, że dziennikarze z 1876 roku nie byli jednolicie stronniczy wobec Indian i wykonali wiarygodną pracę opisując bitwę. Relacjonowali fakty tak, jak je znali, pisali przemyślane artykuły redakcyjne i zadawali ważne pytania.

Choć dziennikarze relacjonujący bitwę nad Little Bighorn nie byli pozbawieni uprzedzeń, nie można ich winić za stworzenie legendy Ostatniej Postaci Custera. Rzeczywiście, jak ujawnia Mueller, po początkowym wzroście zainteresowania, dziennikarze ci szybko przeszli do innych historii swoich czasów. To sztuka i kultura popularna - biografie, obrazy, programy o Dzikim Zachodzie, powieści i filmy - na zawsze zakorzeniły Last Stand w amerykańskiej psychice.