Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka „Strong Inside” autorstwa Andrew Maranissa to kronika życia Perry'ego Wallace'a, pierwszego czarnoskórego koszykarza w SEC na Uniwersytecie Vanderbilt podczas ruchu na rzecz praw obywatelskich. Narracje różnych czytelników podkreślają zmagania Wallace'a, jego odporność i często bolesne doświadczenia, z którymi musiał się zmierzyć jako pionier lekkoatletyki uniwersyteckiej i integracji. Książka nie tylko zawiera szczegółowy opis życia Wallace'a, ale także służy jako refleksja nad wyzwaniami społecznymi lat 60. i ich aktualnością.
Zalety:Czytelnicy chwalili książkę za dokładne badania, wciągającą narrację i inspirującą historię Perry'ego Wallace'a. Jest ona postrzegana jako znaczący opis historyczny, który zapewnia wgląd w zmagania bycia czarnoskórym sportowcem w przeważająco białym środowisku w erze praw obywatelskich. Wielu doceniło wciągający styl pisania i emocjonalną głębię, która ożywia wyzwania Wallace'a. Książka jest opisywana jako pouczająca, otwierająca oczy i niezbędna lektura dla każdego zainteresowanego sportem i historią praw obywatelskich.
Wady:Niektórzy recenzenci stwierdzili, że książka zawiera zbyt wiele szczegółów sportowych, które mogą nie spodobać się wszystkim czytelnikom. Kilku z nich wspomniało, że książka mogłaby zyskać na dokładniejszej edycji w celu zmniejszenia jej długości. Ponadto wspomniano o emocjonalnym ciężarze książki, ponieważ zagłębia się ona w trudne tematy, takie jak rasizm i izolacja, które niektórzy czytelnicy uznali za bolesne.
(na podstawie 66 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Strong Inside: Perry Wallace and the Collision of Race and Sports in the South
Zawartość książki:
New York Times Best Seller
2015 RFK Book Awards Special Recognition
2015 Lillian Smith Book Award
2015 AAUP Books Committee Outstanding Title
Oparta na ponad osiemdziesięciu wywiadach, ta szybka, bogata w szczegóły biografia Perry'ego Wallace'a, pierwszego afroamerykańskiego koszykarza w SEC, kopie głęboko pod powierzchnią, aby ujawnić bardziej skomplikowaną i głęboką historię pionierów sportu, niż oczekujemy od tego gatunku. Niezwykle wnikliwa i szczera introspekcja Perry'ego Wallace'a ujawnia jego wewnętrzne myśli podczas całej jego podróży.
Wallace rozpoczął naukę w przedszkolu w roku, w którym Brown v. Board of Education obalił zasadę "oddzielni, ale równi". Jako 12-latek zakradł się do centrum miasta, by obserwować strajki w lokalach gastronomicznych w Nashville. Tydzień po przemówieniu Martina Luthera Kinga Jr. I Have a Dream, Wallace rozpoczął naukę w szkole średniej, a później był świadkiem uchwalenia ustaw o prawach obywatelskich i prawach do głosowania. 16 marca 1966 roku jego drużyna koszykówki Pearl High School wygrała pierwszy zintegrowany turniej stanowy Tennessee - tego samego dnia, w którym całkowicie biali Kentucky Wildcats Adolpha Ruppa przegrali z całkowicie czarnymi Texas Western Miners w kultowym meczu o tytuł NCAA.
Świat wydawał się otwierać w odpowiednim momencie, a kiedy Vanderbilt go zwerbował, Wallace odważnie przyjął zadanie desegregacji SEC. Jego doświadczenia na kampusie i w nieprzyjaznych salach gimnastycznych na Głębokim Południu okazały się nie takie, jak sobie wyobrażał.
Na kampusie spotkał czołowe postacie ówczesnych praw obywatelskich, w tym Stokely Carmichaela, Martina Luthera Kinga Jr, Fannie Lou Hamer i Roberta Kennedy'ego - i poprowadził małą grupę czarnoskórych studentów Vanderbilta na spotkanie z kanclerzem uniwersytetu, aby naciskać na lepsze traktowanie.
Na boisku do koszykówki doświadczył bojkotu Ole Miss i wściekłej nienawiści fanów Mississippi State w Starkville. Po jego pierwszym roku, NCAA wprowadziła zasadę Lew Alcindor, która pozbawiła Wallace'a jego popisowego ruchu, slam dunk.
Pomimo tej próby ograniczenia wpływu rosnącej fali czarnych gwiazd, ostatni kosz w karierze Wallace'a na uczelni był katartycznym i wyzywającym wsadem, a historia, którą Wallace opowiedział Komitetowi ds. Stosunków Międzyludzkich Vanderbilt, a później The Tennessean, nie była prostą historią triumfującego pioniera, którą wielu ludzi chciało usłyszeć. Tak, przeszedł od słyszenia rasistowskich epitetów, gdy pojawił się w swoim akademiku, do głosowania na najpopularniejszego studenta uniwersytetu, ale ryzykując, że zostanie uznany za niewdzięcznego, mówił prawdę do władzy, opisując codzienne zniewagi i nadużycia, które pokonał, oraz to, co Martin Luther King nazwał bolesną samotnością pioniera.
