Streetwalking on a Ruined Map: Cultural Theory and the City Films of Elvira Notari
Podkreślając znaczenie teorii kultury dla historii filmu, Giuliana Bruno wzbogaca nasze rozumienie wczesnego filmu włoskiego, prowadząc nas przez serię "inferencyjnych spacerów" po włoskiej kulturze w pierwszych dekadach tego wieku. To innowacyjne podejście - przeplatanie przykładów kina z architekturą, historią sztuki, dyskursem medycznym, fotografią i literaturą - odpowiada na wyzwanie rzucone przez feminizm studiom filmowym, jednocześnie zwracając uwagę na marginalizowanych artystów.
Obiektem tego krytycznego przeformułowania jest Elvira Notari (1875-1946), pierwsza i najbardziej płodna włoska kobieta-filmowiec, której dokumentalna praca o życiu ulicznym w Neapolu, prekursorka neorealizmu, cieszyła się powszechnym uznaniem we Włoszech i Stanach Zjednoczonych do czasu jej stłumienia przez reżim faszystowski. Ponieważ dziś istnieją tylko fragmenty filmów Notari, Bruno oświetla wkład filmowca we wczesną włoską kinematografię, przywołując teren kulturowy, w którym działała. Wyłania się z tego intertekstualny montaż miejskiej kultury filmowej, podkreślający kobiece spojrzenie na miłość, przemoc, biedę, pożądanie i śmierć.
Panorama ta rozciąga się od zewnętrznej strony miasta do wnętrza ciała. Odzyskując alternatywną historię kobiecego kina i recepcji, Bruno kreśli historię kultury, która przekonująco argumentuje za przestrzenną, cielesną interpretacją języka filmowego.
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)