Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka zapewnia dogłębną i naukową analizę Starego Testamentu z perspektywy wschodniego chrześcijaństwa prawosławnego, z uwzględnieniem kontekstów liturgicznych i ikonograficznych. Recenzje podkreślają jej kompleksowy charakter i przystępność zarówno dla naukowców, jak i świeckich czytelników, chociaż niektórzy wyrażają niezadowolenie z kwestii doktrynalnych i kompleksowości w omawianiu niektórych praktyk liturgicznych.
Zalety:⬤ Głęboka i dogłębna praca naukowa na temat kontekstu Starego Testamentu we wschodniej tradycji prawosławnej.
⬤ Wciągająca i przystępna zarówno dla naukowców, jak i laików.
⬤ Unikalny wgląd w czytania liturgiczne i rolę ikonografii.
⬤ Przyczynia się do dyskusji na temat antyjudaistycznych interpretacji w praktykach prawosławnych.
⬤ Polecana seminarzystom i osobom zainteresowanym historią kościoła.
Wady:⬤ Niektórzy recenzenci krytykują autora za postrzegane ekumeniczne poglądy, które mogą osłabić prawosławne praktyki liturgiczne.
⬤ Brak kompleksowego omówienia wszystkich prawosławnych świąt i nabożeństw związanych ze Starym Testamentem.
⬤ Konkretna krytyka dotycząca pochodzenia autora i jego twierdzeń na temat tradycji wschodniego prawosławia.
(na podstawie 14 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
The Old Testament in Eastern Orthodox Tradition
Zawartość książki:
Niniejsze studium zawiera ogólny przegląd i zwięzłą analizę głównych sposobów, w jakie Stary Testament był przyjmowany, interpretowany i przekazywany w tradycji prawosławnej, wypełniając lukę w literaturze naukowej na temat historii interpretacji biblijnej. Książka podzielona jest na dwie części: Recepcja i Interpretacja.
W ramach recepcji rozważane są takie kwestie, jak jedność i różnorodność Biblii chrześcijańskiej, tekst, kanon i tradycja. Druga część, Interpretacja, koncentruje się na wschodnio-prawosławnych trybach interpretacji: dyskursywnym i intuicyjnym. Wśród trybów dyskursywnych jako studium przypadku wybrano egzegezę patrystyczną.
Tryby intuicyjne reprezentujące tak zwaną egzegezę liturgiczną są podzielone na słuchowe (hymny, psalmodia, lekcjonarze) i wizualne (przenośne ikony, freski, mozaiki). Szczególny nacisk położono na cechy charakterystyczne prawosławnej recepcji i interpretacji Starego Testamentu, w tym: centralne miejsce Pisma Świętego w Tradycji, połączenie elastyczności i ścisłości na wszystkich poziomach wspólnoty wiary, funkcję integracyjną i holistyczne wykorzystanie świętego tekstu, napiętą jedność dyskursywnych i intuicyjnych trybów interpretacji oraz dynamiczną synergię między celami formacyjnymi i informacyjnymi w korzystaniu z Pisma Świętego.
