STARGATE SG-1 Przetrwają najsilniejsi

Opinie czytelników

Recenzje książki podkreślają mieszankę entuzjazmu i krytyki wśród czytelników. Wielu podoba się przedstawienie postaci i wciągająca fabuła przypominająca serial telewizyjny SG-1, podczas gdy inni uważają pewne aspekty, takie jak złożoność fabuły i styl pisania, za mniej atrakcyjne.

Książka oddaje istotę serialu SG-1 z angażującymi interakcjami postaci i dobrze przedstawionymi punktami widzenia. Fani doceniają szybkie tempo, humor i nostalgiczną wartość oglądania ukochanych postaci, zwłaszcza Janet Fraiser, w akcji. Pisanie jest chwalone za wierność postaciom i zapewnienie przyjemnej lektury.

Niektórzy czytelnicy uważają, że fabuła jest zbyt zatłoczona antagonistami, przez co trudno ją śledzić. Pojawiają się skargi na słownictwo i zbyt wyszukany język, co utrudnia niektórym fanom pełne zaangażowanie. Ponadto istnieją obawy dotyczące nadmiaru obrażeń i nieodpowiedniego języka, który odbiega od tonu serialu telewizyjnego.

(na podstawie 35 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

STARGATE SG-1 Survival of the Fittest

Zawartość książki:

Oko za oko...

Pułkownik Frank Simmons nigdy nie był przyjacielem SG-1. Pracując dla podejrzanej organizacji rządowej, NID, opracował przerażający plan stworzenia armii tak niszczycielsko skutecznej, jak każdy Goa'uld.

I nie powstrzyma się przed niczym, aby spełnić swoje bezwzględne ambicje, nawet jeśli oznacza to utratę życia głównego oficera medycznego SGC, dr Janet Fraiser. Simmons nie docenia jednak więzi łączącej oficerów Dowództwa Gwiezdnych Wrót. Kiedy Fraiser, major Samantha Carter i Teal'c znikają, pułkownik Jack O'Neill i dr Daniel Jackson są zmuszeni odłożyć na bok osobiste różnice, aby podążać ich śladem w świat dzikości i śmierci.

W tej złożonej historii zemsty, poświęcenia i zdrady, SG-1 musi przetrwać swoją największą próbę...

Survival of the Fittest.

Daniel podszedł do Jacka, który zdawał się wracać do równowagi, z twarzą białą jak kość pod warstwą błota.

"Podoba mi się to, co zrobili z pomieszczeniem bramy". Jack zamrugał, spoglądając na baldachim. "Gdzie my do cholery jesteśmy? Mato Grosso? ".

"Nie wygląda mi to na Brazylię. Daniel prychnął, mrużąc oczy i patrząc na monumentalną budowlę za nimi. Wysoko w murze brama tworzyła trzecie oko w rzeźbionej w kamieniu masce, która spokojnie spoglądała na niego. "Stawiam na Angkor Wat.

"Jaki bis? ".

"No wiesz. Świątynie Khmerów w Kambodży".

"Nie wiedziałem, że trzymają tam Gwiezdne Wrota".

"Chyba nie. Gdyby tak było, ktoś już by je znalazł". Spoglądając ponownie na rozmyte ściany i płaskorzeźby, Daniel powiedział: "To niesamowite. Zdecydowanie musimy sprawdzić to miejsce. Mogłoby...".

"Daniel.

"Hmm?".

"Nie wiemy, gdzie jesteśmy, jesteśmy związani, nie mamy broni ani zapasów, a my - święte wiadra" - Jack w końcu odwrócił głowę, by uzyskać spektakularny widok na twarz Daniela. "Wiesz, jesteś... Nie, nie powiem tego.".

"Czego nie powiem? ".

"Uh-uh.".

"Jack? ".

"Nie powiem, że przyciągasz wzrok".

"Bardzo zabawne."

"Dlatego tego nie powiedziałem.