Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka przedstawia krytyczną analizę militarnych i politycznych działań Stanów Zjednoczonych po 11 września, badając tematy imperializmu, zarządzania i upadku społeczeństwa. Wielu czytelników uznało książkę za pouczającą i dobrze napisaną, ale zauważyło jej silne nastawienie na lewicę i nadmierną długość.
Zalety:⬤ Dobrze napisana i pouczająca
⬤ oferuje unikalne spojrzenie na amerykańskie kwestie wojskowe i polityczne
⬤ chwalona za uczoność i rzetelność dziennikarską
⬤ wywołuje silne emocje i kwestionuje normy społeczne
⬤ uważana za lekturę obowiązkową dla osób zainteresowanych polityką i historią.
Wady:⬤ Mocno stronniczy w kierunku lewicy
⬤ powtarzalna treść, która mogłaby być bardziej zwięzła
⬤ cierpi na brak edycji i jasności w niektórych sekcjach
⬤ może przeszkadzać czytelnikom niezaznajomionym z tematami
⬤ niektórzy uważają, że jest nudny i trudny do odczytania.
(na podstawie 24 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
The United States of Fear
Zawartość książki:
W 2008 roku, kiedy Narodowa Rada Wywiadu Stanów Zjednoczonych opublikowała swój najnowszy raport przeznaczony dla administracji nowo wybranego prezydenta Baracka Obamy, przewidywała ona, że jedyne supermocarstwo na naszej planecie doświadczy umiarkowanego spadku i miękkiego lądowania za piętnaście lat.
W swojej nowej książce The United States of Fear, Tom Engelhardt wyjaśnia, że Amerykanie powinni założyć kaski i zapiąć pasy bezpieczeństwa, ponieważ Stany Zjednoczone są na drodze do poważnego upadku w zaskakującym tempie. Engelhardt oferuje brutalną anatomię tego, jak kolejne administracje w Waszyngtonie obrały sowiecką ścieżkę „wylewając amerykański skarb na wojsko, wojnę i bezpieczeństwo narodowe, a tym samym pomogły zepchnąć swój kraj z najbliższego klifu.
To zaskakująca opowieść o tym, jak strach został z zyskiem wstrzyknięty do narodowego krwiobiegu, jak kraj ogarnięty fantazjami o terrorze został zamknięty i jak pozbawiona mózgu elita Waszyngtonu bawiła się (i czerpała zyski), podczas gdy Ameryka po cichu płonęła.
Potraktuj to jako opowieść o tym, jak naprawdę zakończyła się zimna wojna, z triumfalistycznym jedynym supermocarstwem z 1991 roku zmierzającym powoli do tego samego wyjścia, przez które Związek Radziecki opuścił scenę dwadzieścia lat wcześniej.
