Oryginalny tytuł:
Legislating the Courts
Zawartość książki:
W pierwszych dekadach XIX wieku reformatorzy prawa w Stanach Zjednoczonych dążyli do standaryzacji procedur sądowych i rozszerzenia władzy sędziów kosztem ławników, jednocześnie narzucając jednolitość w podejmowaniu decyzji sądowych. Poprzednia książka Reida, Controlling the Law, oferowała studium przypadku tego procesu, koncentrując się na sędzim naczelnym New Hampshire Jeremiahu Smithie i gubernatorze Williamie Plumerze. Teraz, w Legislating the Courts, Reid powraca do kariery Smitha i Plumera, aby kontynuować historię władzy sądowniczej we wczesnej republice.
Amerykańscy historycy i prawnicy konstytucyjni generalnie zakładają, że obecna doktryna supremacji sądownictwa nie tylko zawsze była regułą prawa konstytucyjnego, ale była pierwotną intencją twórców zarówno konstytucji federalnej, jak i stanowej. Niniejsze opracowanie obala słuszność tego założenia w odniesieniu do konstytucjonalizmu stanowego, koncentrując się na prawie New Hampshire - reprezentatywnym dla prawa w innych jurysdykcjach - w latach 1789-1818. Legislating the Courts nie twierdzi, że niezależność sądów nie była pożądaną zasadą wśród twórców konstytucji; zamiast tego, patrząc zarówno na praktykę, jak i teorię konstytucyjną, badanie to pokazuje, że rzeczywistością wczesnej republiki była zarówno zależność sądowa, jak i supremacja ustawodawcza.
Aby zilustrować swoje uwagi, Reid odnosi się do trzech praktyk rządowych, które wraz z innymi kwestiami zmieniły wynagrodzenia sędziowskie - nakazane przez konstytucję jako "stałe" i "nieodwołalne" - i które stworzyły zależny system sądowniczy. Pierwsza praktyka, "przywracanie stron procesowych do ich prawa", dawała stronom procesowym, które przegrały proces z ławą przysięgłych i miały wydane przeciwko nim wyroki, możliwość złożenia petycji do ustawodawcy o zwolnienie z wyroku i przyznanie nowego procesu z ławą przysięgłych. W drugiej praktyce ustawodawca działał w oparciu o założenie, że ma prawo badać postępowanie sędziów i wymagać od nich wyjaśnienia, dlaczego zachowują się w określony sposób. Wreszcie, w trzeciej praktyce, ustawodawca skorzystał z uprawnienia do usunięcia sędziów z ich kadencji przy dobrym zachowaniu, usuwając ich z urzędu, a następnie powołując nową ławę.
Pomimo próby podporządkowania sądownictwa woli obywateli, reprezentowanych przez legislaturę stanową, Reid stwierdza, że sędziowie zdołali zachować swoją autonomię, podlegając jedynie nakazom prawa.
