Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka otrzymała mieszane recenzje, z pochwałami za rolę 4 Brygady Spadochronowej w bitwie, ale także krytyką za znaczące błędy i brak głębi w niektórych sekcjach. Podczas gdy niektórzy czytelnicy docenili jej informacyjny charakter i dobrze napisaną narrację, inni uznali ją za rozczarowującą z powodu nieścisłości i zbyt rozbudowanych załączników.
Zalety:⬤ Dobrze napisana relacja z udziału 4 Brygady Spadochronowej w bitwie
⬤ dobra jakość treści
⬤ wnikliwa dla osób zainteresowanych II wojną światową
⬤ niektórzy czytelnicy uznali ją za cenną dla zrozumienia kontekstu historycznego.
Wady:⬤ Liczne błędy rzeczowe dotyczące jednostek i personelu
⬤ postrzegany brak rygorystycznej naukowości
⬤ niektóre sekcje uważane za niepotrzebne lub nieistotne
⬤ rozczarowujące w porównaniu z poprzednimi pracami tego samego autora.
(na podstawie 6 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Steel Wall at Arnhem: The Destruction of 4 Parachute Brigade, 19 September 1944
Zawartość książki:
Rozmieszczenie brytyjskiej 1 Dywizji Powietrznodesantowej gdzieś w Europie przed końcem wojny było rzeczywiście przypadkiem „monet wypalających dziury w kieszeniach SHAEF”. Alianckie Naczelne Dowództwo chciało zaangażować do walki dywizję, która choć zawierała kilka elitarnych jednostek, nie była w pełni wyszkolona, przeprowadziła tylko jedno ćwiczenie dywizyjne i zawierała kilku oficerów, którzy albo nie nadawali się do dowodzenia powietrznodesantowego.
W poniedziałek 18 września 1944 r. samoloty i szybowce przewożące ludzi i sprzęt 4 Brygady Spadochronowej wystartowały z lotnisk w południowej Anglii. Po raz pierwszy od jej utworzenia w Afryce Północnej, brygada ruszyła do walki jako zjednoczona formacja, choć nie w pełni wyszkolona i daleka od doświadczenia.
W ciągu 24 godzin Brygada przestała istnieć, nie osiągnąwszy niczego więcej niż śmierć dobrych ludzi bez ważnego powodu. Pomimo pięknych słów Winstona Churchilla, że operacja nie poszła „na marne”, a Montgomery odniósł „90% sukcesu”, więcej logiki można znaleźć w słowach poety Wielkiej Wojny Wilfreda Owena, który napisał w swoim wierszu Dulce et decorum est pro patria mori.
Byli tacy dowódcy, którzy rzeczywiście „zapałali żądzą jakiejś desperackiej chwały”. Jest to pełna relacja o brygadzie i jej działaniach pod Arnhem.
