Stając się miejscem niepokoju: Kryzys środowiskowy i praktyka ekofenomenologiczna

Oryginalny tytuł:

Becoming a Place of Unrest: Environmental Crisis and Ecophenomenological Praxis

Zawartość książki:

Klucz do złagodzenia kryzysu środowiskowego nie opiera się tylko na nauce.

Zależy on od głębokiej filozoficznej rewizji sposobu, w jaki myślimy o świecie i zachowujemy się w stosunku do niego.

Nasza ciągła niezdolność do przerwania kryzysu środowiskowego w znaczący sposób wynika częściowo z tego, jak postrzegamy środowisko - to, co Robert Booth nazywa "światem bardziej niż ludzkim". Antropocentryczne założenia tego świata, odziedziczone po naukach przyrodniczych, doprowadziły nas do lepszej wiedzy naukowej na temat problemów środowiskowych i bardziej opartych na nauce - choć nieadekwatnych - praktycznych "rozwiązań". To nie wystarczy, argumentuje Booth. Twierdzi on raczej, że musimy krytycznie i autorefleksyjnie zrewidować sposób, w jaki postrzegamy i rozważamy siebie w świecie bardziej niż ludzkim jako kwestię praxis, aby powstrzymać nasz destrukcyjny wpływ na niego.

W sześciu rozdziałach Booth wprowadza ekofenomenologię - fenomenologię skoncentrowaną na środowisku - w produktywny dialog z bogatym wachlarzem innych podejść filozoficznych, takich jak ekofeminizm, nowy materializm, realizm spekulatywny i ontologia zorientowana obiektowo. W ten sposób książka nakreśla i uzasadnia, dlaczego i w jaki sposób specyficznie ekofenomenologiczna praxis może prowadzić do przerwania kryzysu środowiskowego u jego podstaw.

Obserwacje i argumenty Bootha dokonują przeskoku od teorii do praktyki w zakresie, w jakim mogą wpłynąć na to, jak fundamentalnie pojmujemy kryzys środowiskowy i jak mogą wyglądać obiecujące ścieżki praktycznego aktywizmu. Zdaniem Bootha nie chodzi tu o osiągnięcie globalnego konsensusu naukowego w kwestii materialnych przyczyn kryzysu środowiskowego czy odpowiedzialnego korzystania z "zasobów naturalnych". Zamiast tego Booth wzywa nas do nawykowego opierania się naszemu impulsowi do bezkrytycznego redukowania bytów bardziej niż ludzkich do "zasobów naturalnych".

Jak przyznaje Booth, Becoming a Place of Unrest nie może i nie mówi nam, jak powinniśmy postępować. Zamiast tego nakreśla i zapewnia podstawowe środki, za pomocą których można zaszczepić pozytywne i odpowiedzialne relacje koncepcyjne i behawioralne z resztą świata. W oparciu o to istnieje nadzieja, że możemy zacząć opracowywać bardziej konkretne, wykonalne polityki, które przyniosą głębokie i trwałe zmiany.