Opinie czytelników
Podsumowanie:Tokyo Ueno Station to wyjątkowe dzieło literackie opowiedziane z perspektywy ducha o imieniu Kazu, który zastanawia się nad swoim życiem jako robotnik, samotnością bezdomności i kwestiami społecznymi we współczesnej Japonii. Narracja przeplata osobistą stratę z szerszymi tematami, takimi jak walka klas, historia i traktowanie biednych. Oferuje przejmującą i prowokującą do myślenia medytację na temat życia i śmierci, ale cierpi również na momenty niespójności i nadmiernego dydaktyzmu.
Zalety:Książka jest chwalona za unikalną perspektywę narracyjną, poetycki styl pisania i eksplorację ważnych kwestii społecznych, takich jak bezdomność i walka klasy robotniczej w Japonii. Czytelnicy docenili jej zdolność do prowokowania do myślenia i kwestionowania perspektywy społeczeństwa i indywidualnej tożsamości. Tłumaczenie jest ogólnie uważane za imponujące.
Wady:Krytycy zauważyli, że książce brakuje konwencjonalnej fabuły, co może sprawić, że niektórzy czytelnicy poczują się niezadowoleni. Wspomniano o niespójnych fragmentach i zbyt dydaktycznych komentarzach historycznych, które mogą zakłócać emocjonalny przepływ narracji. Niektórzy uważali, że książka jest momentami nużąca, a tłumaczenie pomija pewne oryginalne niuanse.
(na podstawie 28 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Tokyo Ueno Station
Zawartość książki:
Jako dzieło literatury po tsunami i protest przeciwko Igrzyskom Olimpijskim w Tokio w 2020 roku, powieść ta ma ogromne znaczenie dla tej chwili, jest potężną naganą dla systemu cesarskiego i wrażliwym, głęboko odczuwanym obrazem życia najbardziej bezbronnych ludzi w Japonii.
Kazu nie żyje. Urodzony w Fukushimie w 1933 roku, w tym samym roku co cesarz, jego życie jest związane przez serię zbiegów okoliczności z rodziną cesarską i zostało ukształtowane na każdym kroku przez współczesną historię Japonii.
Ale jego historia życia jest również naznaczona przez pecha, a teraz, po śmierci, nie może łatwo odpocząć, nawiedzając park w pobliżu stacji Ueno. To właśnie tutaj Kazu rozpoczął i zakończył swoje życie w Tokio, przybywając tam do pracy jako robotnik w okresie poprzedzającym Igrzyska Olimpijskie w Tokio w 1964 roku, a następnie kończąc swoje dni mieszkając w rozległych bezdomnych wioskach w parku, straumatyzowanych zniszczeniami tsunami z 2011 roku i rozwścieczonych ogłoszeniem Igrzysk Olimpijskich w 2020 roku.
