Medieval Nonsense: Signifying Nothing in Fourteenth-Century England
W serii bliskich i nieortodoksyjnych odczytań dzieł Pryscjana, Boecjusza, Augustyna, Waltera Burleya, Geoffreya Chaucera i anonimowych autorów Obłoku niewiedzy i Świętego Erkenwalda, Jordan Kirk ujawnia sposób, w jaki pisarze w XIV wieku liczyli się ze słowem jako zwykłym dźwiękiem.
Medieval Nonsense obala ideę, że jednomyślne oddanie jądru znaczenia w słowie motywowało tych autorów w ich zaangażowaniu w vox sola, zwykłą wypowiedź. Dostrzegali oni raczej możliwości tkwiące w przekazanych im ze starożytności opisach języka i przekształcali je w nowe idee, formy i praktyki nieoznaczania.
